Προχωράμε, ενώνουμε, νικάμε! Γίνε το κέντρο της αλλαγής
Η ομιλία του Σταύρου στη συνεδρίαση της ΜΕΣΥΑ, στο πλαίσιο της οποίας ελήφθη η απόφαση για την στήριξη της υποψηφιότητάς του, στην ηγεσία του νέου προοδευτικού Κινήματος.
Φίλες και φίλοι,
παρότι γνωριζόμαστε νομίζω ότι είναι καλό να ξανασυστηθούμε. Είμαι ο Σταύρος και για 4 δεκαετίες -γι΄αυτό είναι που υπερηφανεύομαι- εργάσθηκα σκληρά σε πολλές δουλειές πριν καταλήξω στη δημοσιογραφία και μετά στην πολιτική. Δεν δούλεψα ποτέ σε κόμματα, σε υπουργεία και πολιτικά γραφεία. Τον Φεβρουάριο του ‘14 ίδρυσα μαζί με άλλους ανήσυχους το Ποτάμι, κάτι που τότε χαρακτηρίστηκε η απόλυτη τρέλα. Και σήμερα που ξεκινάει μια νέα ανηφορική, δύσκολη αλλά μάλλον και όμορφη πορεία θέλω να σας θυμίσω τις συγκεκριμένες αξίες μου:
Πιστεύω στην επανάσταση της σοβαρότητας.
Πιστεύω σε μια θετική έκρηξη.
Να ανατρέψουμε το σύστημα του λαϊκισμού, του κρατισμού, του παλαιοκομματισμού, το σύστημα των κολλητών. Να σπάσουμε τα δεσμά της ακινησίας και να βαδίσουμε γρήγορα μπροστά.
Πιστεύω στις εφαρμόσιμες λύσεις, όχι στην κολακεία της οργής.
Θέλουμε πραγματικές λύσεις στα πραγματικά προβλήματα. Όχι προχειρότητες, φανατισμό και ονειροπολήσεις. Η λύση είναι οι μεγάλες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, με σχέδιο, με συμμαχίες, σύνδεση με την κοινωνία και ρεαλισμό.
Πιστεύω στους νέους και τις νέες, σε αυτούς και αυτές που καινοτομούν, σε αυτούς που φυτεύουν νέες ρίζες, αλλά και σε αυτούς που προστατεύουν τις υγιείς ρίζες του παρελθόντος, σε αυτούς που δημιουργούν τον ελληνικό πολιτισμό του επόμενου αιώνα.
Πιστεύω στα νέα πρόσωπα, έξω από το φθαρμένο παλαιοκομματικό σύστημα, πρόσωπα που ξέρουν πώς βγαίνει το μεροκάματο. Πρόσωπα που μπαίνουν στην πολιτική ενώ ασκούν επάγγελμα και δεν είναι επάγγελμα τους η πολιτική. Η συνεχής ανανέωση του πολιτικού συστήματος είναι ένα στοίχημα επιβίωσης για τη σύγχρονη δημοκρατία.
Πιστεύω στην οικονομία της αγοράς. Πιστεύω δηλαδή στη μέγιστη παραγωγική κινητοποίηση των ανθρώπων. Θέλουμε μια Ελλάδα φιλική στις επενδύσεις, μακριά από ιδεοληψίες και αγκυλώσεις. Να τελειώνουμε με την γραφειοκρατία, την πολυνομία και την παλαιολιθική λειτουργία ενός πολυέξοδου κράτους. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έδωσαν στον Μακρόν την Πνύκα, αλλά το πνεύμα Μακρόν ξορκίζεται από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Υπόσχονται επενδύσεις στα χαρτιά, αλλά μπλοκάρουν στην πράξη τις επενδύσεις με τους κομματικούς τους υπαλλήλους σε δήμους, υπηρεσίες, δασαρχεία, αρχαιολογίες.
Πιστεύω στην Ευρώπη. Η Ευρώπη δεν αποτελεί πηγή των δεινών μας, όπως λένε οι πολιτικάντηδες για να καλύψουν τα λάθη τους. Η Ευρώπη είναι το κοινό μας σπίτι. Είναι η δύναμη μας, σε έναν κόσμο πολύ μεγάλων συγκρούσεων. Δεν είμαστε οι φτωχοί συγγενείς, είμαστε και θα παραμείνουμε συνιδιοκτήτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αγωνιζόμαστε για να έχουν προτεραιότητα τα συμφέροντα των πολιτών. Μια Ευρώπη με κοινούς κανόνες, αλλά και αναδιανομή του πλούτου προς τις πιο φτωχές περιοχές.
Πιστεύω ότι η ακραία φορολογία και οι δεσμεύσεις για μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα, μπλοκάρουν την ανάπτυξη. Οι θυσίες του ελληνικού λαού πέτυχαν μια άνευ προηγουμένου δημοσιονομική προσαρμογή. Κανένας άλλος λαός δεν θα άντεχε 7 χρόνια σκληρής λιτότητας. Και αντέξαμε! Και τώρα είναι η ώρα να ανταμειφθούν αυτές οι προσπάθειες, οι θυσίες και αυτοί οι κόποι.
Πιστεύω στις ευκαιρίες για όλους, στην εκπαίδευση, στην εργασία, στη συμμετοχή. Να ενισχύσουμε την οικονομική και κοινωνική κινητικότητα των πολιτών, όποιες κι αν είναι οι οικογενειακές τους ρίζες, όποιες κι αν είναι οι παραδόσεις της οικογένειάς τους, η γειτονιά που μεγάλωσαν ή το επώνυμό τους.
Πιστεύω στην Εθνική Ελλάδας! Γι΄αυτό σε όλα τα κρίσιμα εθνικά θέματα, σε όλες τις μεγάλες συγκρούσεις κα διαπραγματεύσεις, έχουμε προτείνει να υπάρχει εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, με τους καλύτερους και τους γνωστικότερους. Όχι τους πιο κομματικούς.
Πιστεύω στην αξιοκρατία. Να μην έχεις ανάγκη το μπάρμπα στη κυβέρνηση για να βρεις δουλειά ή για να πάρεις δουλειά από το Δημόσιο. Κάθε Έλληνας και κάθε Ελληνίδα πρέπει να κρίνεται και να αξιολογείται με βάση την ποιότητά τους ως άνθρωποι.
Πιστεύω στην κοινωνική προστασία. Η κοινωνία μας δεν μπορεί να ανέχεται την εξαθλίωση και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Χρειαζόμαστε ένα δίχτυ προστασίας για όλους τους πολίτες που δεν μπορούν.
Πιστεύω ότι η ασφάλεια αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Και ασφάλεια σημαίνει ότι οι αδύναμοι και οι φτωχοί, μπορούν να ζουν, και να κινούνται, χωρίς φόβο!
Πιστεύω στα ατομικά δικαιώματα. Υπάρχει ένας χώρος του καθενός και της καθεμιάς που είναι απαραβίαστος, τόσο από το κράτος, όσο και από τις κοινωνικές πλειοψηφίες. Δεν μπορούμε να δεχθούμε αναχρονιστικές διακρίσεις με βάση τη θρησκεία, τις ιδέες ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Η διαφορετικότητα είναι πλούτος και όχι απειλή για την κοινωνία μας.
Πιστεύω στη δύναμη της συμμετοχής! Πολλές από τις λύσεις που αναζητάμε είναι στα χέρια μας. Αυτός που εξαπατήθηκε από τα κόμματα και τώρα κρατά αποστάσεις από τους πολιτικούς, αυτός έχει και τη λύση! Αρκεί να το αποφασίσει! Να γίνει αυτός το Κέντρο της αλλαγής που θέλει να ζήσει!
Φίλες και φίλοι,
Το 2014 ιδρύσαμε το Ποτάμι. Το πολιτικό σκηνικό κατέρρεε. Οι πολίτες είχαν μόνο θυμό και καμία λογική λύση μπροστά τους. Τους δώσαμε λοιπόν φωνή. Ιδρύσαμε ένα ανοιχτό Κίνημα, χωρίς βαριά κομματικά δεσμά, που ο καθένας -το λέω ξανά και δυνατά- ο καθένας μπορούσε να συνομιλεί με τον αρχηγό ή να αμφισβητεί τον αρχηγό! Δύο συνέδρια σε τρία χρόνια! Αυτή είναι η δική μας υπερηφάνεια, σε αυτό το κλειστό κομματικό σύστημα που επικρατούσε στη χώρα πριν το Ποτάμι! Και θέλω να χειροκροτήσω -να χειροκροτήσουμε όλοι- τους τρελούς του Λαυρίου, αυτούς που έδωσαν μορφή και δύναμη στο νέο που χτίσαμε ενώ όλοι -όλα τα συστήματα και όλα τα κατεστημένα- ήταν εναντίον μας. Δημιουργήσαμε όλοι μαζί το φιλομεταρρυθμιστικό Κίνημα στη χώρα. Δεν το υποσχεθήκαμε. Το δημιουργήσαμε!
Οι μεταρρυθμίσεις, μας έλεγαν τότε οι επικοινωνιολόγοι, ήταν η καμένη λέξη. Ο λαϊκιστές τις είχαν ταυτίσει με τις περικοπές. Δεν φοβηθήκαμε και με την δουλειά μας ξανακάναμε μόδα την συζήτηση για τις μεταρρυθμίσεις. Και επιμένουμε! Όχι γιαλαντζί αλλά βαθιές και πολλές φορές δύσκολες μεταρρυθμίσεις. Αυτό έχει ανάγκη η χώρα!
Η μεγάλη αποτυχία όλων των κυβερνήσεων είναι ότι δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα ελληνικό σχέδιο ανασυγκρότησης. Με αλλαγές που θα έχουν σχεδιαστεί εδώ, στην Ελλάδα, από ανθρώπους που γνωρίζουν τις ανηφόρες, τις κατηφόρες, τις πλαγιές και τις χαράδρες αυτού του τόπου, αυτής της οικονομίας, αυτής της κοινωνίας.
Κι έτσι το Μέγαρο Μαξίμου και τα υπουργεία οικονομικών, εργασίας και ανάπτυξης μεταμορφώθηκαν και κατάντησαν αυτά τα 7 χρόνια κυρίως μεταφραστικές υπηρεσίες. Και αυτός είναι ο πρώτος μεγάλος στόχος μιας νέας παράταξης. Αφού δεν μπορεί να το κάνει η κυβέρνηση, ας το κάνουμε εμείς! Ας δώσουμε το σχέδιο που έχει ανάγκη ο τόπος.
Από τις πρώτες ημέρες της ίδρυσής του αναγνωρίστηκε στο Ποτάμι ότι προσέλκυσε στην κοίτη του μερικές από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες των γραμμάτων και των επιστημών. Και παράλληλα ανθρώπους νέους και άξιους που μέχρι τότε απέφευγαν τα κόμματα. Το πλούσιο αυτό δυναμικό είναι ίσως η βασική κοιτίδα που μπορεί να παράξει αυτό το σχέδιο που έχει ανάγκη η χώρα. Όσο είναι ακόμη καιρός. Και αυτό το σχέδιο πρέπει να συναντά την κοινωνία και να απαντά στο βασικό υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας. Είναι πολλά τα προβλήματα, αλλά στην πολιτική πρέπει να έχεις το θάρρος να ξεχωρίσεις το μεγαλύτερο. Και το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι σήμερα αυτό που αφορά τη νεολαία: Ποιος έσπρωξε και ποιος θα βγάλει τη νέα γενιά από το περιθώριο; Αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα σήμερα στην Ελλάδα του 2017. 400.000 Έλληνες, κυρίως νέοι υψηλών προσόντων, έφυγαν στα χρόνια της κρίσης. Τα στατιστικά στοιχεία είναι τρομακτικά. Η συντριπτική πλειοψηφία των ακραία φτωχών είναι… νέοι! Δεν είναι συνταξιούχοι. Προσέξτε: στους νέους μέχρι 30 ετών, ο ένας στους τέσσερις είναι ακραία φτωχός. Ενώ στους άνω των 65 το ποσοστό αυτό είναι μόλις οι δυο στους εκατό. Και σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της ΔιαΝΕΟσις οι 3 στους 4 μορφωμένοι Έλληνες κάτω των 35 ετών εξετάζουν το ενδεχόμενο της μετανάστευσής τους στο εξωτερικό.
Εδώ εμφανίζεται το τεράστιο ζήτημα του δημογραφικού. Όταν οι νέοι Έλληνες -για όλους τους παραπάνω λόγους οικονομικούς και κοινωνικούς- δεν κάνουν παιδιά, ο πληθυσμός της χώρας, σε λίγες μόλις δεκαετίες, θα πέσει κάτω από τα 8,5 εκατομμύρια. Τι θα σημαίνει αυτό για τη χώρα, για τις εισφορές και τις συντάξεις; Τι θα σημάνει για τη φορολογία, για την ανάπτυξη, για την παραγωγή; Θα είμαστε μια χώρα γερόντων.
Φίλες και φίλοι,
Ιδρύσαμε το Ποτάμι επειδή δεν μας άρεσε ο τρόπος σκέψης των επαγγελματιών της πολιτικής. Εκείνων δηλαδή που νοιάζονται μόνο για την επανεκλογή τους, εκείνων που κοιτάζουν μόνο τα επόμενα 3-4 χρόνια μπροστά.
Μπήκαμε στην πολιτική επειδή μας ενδιέφερε το μέλλον του τόπου και των παιδιών μας και όχι το προσωπικό μας συμφέρον.
Φίλες και φίλοι,
Σήμερα, σε αυτό το πολιτικό σκηνικό, είναι προφανές ότι η προτεραιότητά μας είναι η σύγκρουση με την καταστροφική πολιτική ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Δεν κάνουμε όλη αυτή την προσπάθεια για να προκύψει ένα Κίνημα που θα μπαίνει τσόντα είτε αριστερά, είτε δεξιά. Θέλουμε ένα Κίνημα -και νομίζω πως μπορούμε να το πετύχουμε- με μεγάλη δυναμική. Θέλουμε το τρίτο στέρεο πόδι σε ένα ασταθές πολιτικό περιβάλλον, που θα μπορεί σύντομα να είναι και το κύριο ποδι σε αυτό το πολιτικό σύστημα. Ένα Κέντρο ανοιχτό και ανεξάρτητο. Ένα ανοιχτό κόμμα κι όχι ένα κόμμα καρτέλ.
Να φέρουμε στο προσκήνιο νέους ανθρώπους που θα συνεργασθούν με έμπειρα στελέχη που έχουν θετικό αποτύπωμα για να βρουν τις διεξόδους που είναι απαραίτητες για να βγούμε από την κρίση… Έχουμε ανάγκη κάθε άξιο και προοδευτικό άνθρωπο, ασχέτως ποια ήταν η προηγούμενη κομματική του ταυτότητα. Νομίζω ότι τα χρόνια αποτυχίας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν αλλάξει τα μυαλά πολλών ανθρώπων και θα πρέπει να το σκεφτούν. Εκπροσωπώ και θέλω και το νέο Κίνημα να εκπροσωπεί τα χέρια και τα μυαλά αυτής της χώρας. Τα δυναμικά στρώματα.
Είμαι φανατικός οπαδός, της παραγωγής, της εξωστρέφειας. Πολεμάω το πελατειακό κράτος και τον παρασιτισμό. Την οικονομία των κολλητών που εκμεταλλεύθηκε στα προηγούμενα χρόνια -και δεν υπαρχει η απαραίτητ αυτοκριτική- και συνεχίζει να εκμεταλλεύεται τον πλούτο της χώρας. Γι’ αυτό στη Βουλή δώσαμε όλες τις σωστές μάχες. Χωρίς φόβο. Πρώτα απ΄ολα για την οικονομία αλλά και τις μάχες κόντρα στην Χρυσή Αυγή, τις μάχες για την Παιδεία, τις μάχες για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν κρυφτήκαμε, δεν φοβηθήκαμε τα κοινωνικά πλειοψηφικά στερεότυπα. Ήμασταν εκεί για το σύμφωνο συμβίωσης, για το δικαίωμα να έχουν οι μουσουλμάνοι της χώρας μας τζαμί, την καύση νεκρών, τους κυνηγημένους από τον Ερντογάν που δεν εκδόθηκαν χάρη και στη δική μας προσπάθεια. Τις δώσαμε και τις κερδίσαμε! Αγωνισθήκαμε για να μπει λίγο φως στην υπόθεση Παπαντωνίου, και θα συνεχίσουμε να επιμένουμε για να μη μπει στο αρχείο αυτή η υπόθεση αλλά και όλες οι υποθέσεις σκανδάλων των προηγούμενων ετών. Σε αυτό το δρόμο θα συνεχίσουμε και δεν θα κάνουμε εκπτώσεις. Και βέβαια αν δεν δίναμε τη μάχη εμείς, οι βουλευτές μας, όλη η κοινοβουλευτική ομάδα ενωμένη στη Βουλή, απέναντι στον καταστροφικό αναλογικό εκλογικό νόμος του κ.Τσίπρα, αυτός θα είχε περάσει.
Φίλες και φίλοι,
Όπως έχετε καταλάβει, η εκλογική διαδικασία του Νοεμβρίου δεν αφορά ένα κόμμα, αφορά όλη την κοινωνία και όλη τη χώρα. Δεν αφορά την Κεντροαριστερά, δεν αφορά το Κέντρο, δεν αφορά τους Σοσιαλδημοκράτες, δεν αφορά τους Φιλελεύθερους. Θα επιμείνω! Αφορά όλη την κοινωνία, όλο τον κόσμο της λογικής! Αφορά τη μεγάλη παράταξη του κέντρου -για να μιλήσω με όρους παλιάς πολιτικής γεωγραφίας. Η παράταξη όμως είναι δύσκολο να ανασυγκροτηθεί όταν προτάσσεται το «εγώ» έναντι του «εμείς», όταν όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά κανείς δε θέλει να αλλάξει τον εαυτό του ή τις κακές του συνήθειες. Πίσω από τον ναρκισσισμό των μικρών διαφορών κρύβεται ο κυνισμός των μικρών συμφερόντων. Και θα πρέπει να προσέξουμε. Εμείς όμως είμαστε αποφασισμένοι να δημιουργήσουμε μια πραγματικά μεγάλη παράταξη. Αυτή που θα υψωθεί σε νέα και στέρεα θεμέλια!
Και να κάνω μια παρένθεση: Δεν μπορούμε να διαπραγματευόμαστε εν έτει 2017 την ψήφο των ανθρώπων μας που είναι στο εξωτερικό. Δεν μπορούμε να δίνουμε μάχη στη Βουλή να αρθεί η απαγόρευση που έχει βάλει ο κ. Τσίπρας και ο κ. Καμμένος στους ανθρώπους που θέλουν να ψηφίζουν από το εξωτερικό και στις δικές μας διαδικασίες να κοιτάμε αλλού και να μιλάμε για τεχνικά προβλήματα. Η επιστήμη έχει απαντήσει: Δεν υπάρχουν τεχνικά προβλήματα. Αυτό που υπάρχει έιναι η απουσία θέλησης από μερικές πλευρές να αλλάξουν και να σκεφτούν διαφορετικά.
Εμείς πάντως το έχουμε ξεκαθαρίσει. Δεν θέλουμε μικρές πόρτες αλλά μεγάλες και ανοιχτές! Θέλουμε να ψηφίσει η κοινωνία και όχι μόνο οι φανατικοί. Εμείς μπήκαμε σε αυτόν τον αγώνα, για να διεκδικήσουμε το μεγάλο, και όχι για να μοιρασθούμε το μικρό. Χρειαζόμαστε λοιπόν μια ανοιχτή διαδικασία. Όχι μόνο για τα κομματικά μέλη, αλλά και για τους φίλους, που κινούνται στις παρυφές των κομμάτων και του πολιτικού συστήματος. Αυτούς που έχουν τις αμφιβολίες τους, ακόμα και αυτούς που φλερτάρουν με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ. Και δεν πρέπει να υψώσουμε το παραμικρό τείχος σε όλους αυτούς, αλλά πρέπει να φέρουμε αυτούς τους ανθρώπους κοντά μας. Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση δείχνει υστεροβουλία και μικροκομματικούς υπολογισμούς.
Φίλες και φίλοι,
Η κρίση έχει διαλύσει πολλές ζωές και τελικά δημιουργεί μια διόφκωση των άκρων, μια συσσώρευση στα άκρα.
Χρειάζεται να δυναμώσει το κέντρο. Το νέο προοδευτικό κίνημα έρχεται να διεκδικήσει την εξουσία! Είμαστε εδώ για να φύγουμε επιτέλους όλοι μαζί μπροστά! Αντίπαλοί μας σε αυτή την πορεία είναι και όλοι αυτοί που αρνούνται να δούν κατάματα την πραγματικότητα.
Εμείς είμαστε γερά δεμένοι στον ρεαλισμό. Δεν δίνουμε και δεν δώσαμε σπιθαμή εδάφους στα μεγάλα λόγια, στις εύκολες λέξεις, στο θυμικό και στις συναισθηματικές εξάρσεις.
Πρέπει να συγκρουστούμε με τη παλιά ρητορική. Την ξεφτισμένη γλώσσα των παλιών πολιτικών. Μεγάλες κουβέντες και στη μέση τίποτα, ένα μεγάλο κενό! Αυτό το κενό, τα λίγα χρόνια που είμαστε εδώ, εμείς το γεμίζαμε και το γεμίζουμε με προτάσεις, με πράξεις και θετική ενέργεια.
Με ποιους είμαστε σε αυτόν τον αγώνα;
Είμαστε με τους άξιους που βιώνουν τη ματαίωση των κόπων τους κάθε μέρα.
Είμαστε με τους νέους που δουλεύουν με μαύρα για ψίχουλα, με όσους ξοδεύουν αποταμιεύσεις μιας ζωής για να κλείσουν τις μεγάλες τρύπες των δημόσιων ταμείων. Με αυτούς που άντεξαν που κράτησαν ζωντανή την επιχείρησή τους χωρίς να κλέψουν το κράτος και χωρίς αν κοροϊδέψουν τους εργαζόμενους τους. Με αυτούς που παράγουν και εξάγουν προϊόντα, υπηρεσίες και ιδέες. Με αυτούς που δεν έκρυψαν τα χρήματα τους στο εξωτερικό. Είμαστε με τον συνεπή δημόσιο υπάλληλο που αναστενάζει κάτω από το βλέμμα και τις αποφάσεις των κομματικών εγκάθετων. Με τη γυναίκα, που ακόμα και σήμερα εν έτει 2017 παρά τις όποιες διακυρήξεις, αναζητά μια θέση σε ένα βρεφονηπιακό σταθμό για να μπορέσει να εργασθεί. Αυτή είναι η δεξαμενή μας και είναι πολύ μεγαλύτερη από τις δεξαμενές των κομματικών μηχανισμών. Με αυτούς θα δώσουμε τη μάχη. Ανένδοτα, αποφασιστικά, ενωτικά.
Στην περιπέτειά μου στην πολιτική πολλές φορές έπεσα σε τοίχο, αλλά όπως τραγουδάγαμε πριν μερικά χρόνια «ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό». Τώρα ξέρω πιο πολλά. Τώρα ξέρω τα λάθη μου. Τώρα είμαστε έτοιμοι για το επόμενο μεγάλο βήμα. Και δεν ξεχνώ κάτι που είπα εξ αρχής, όταν ξεκινήσαμε το Ποτάμι και κάποιοι μας λέγανε ότι ήμασταν λίγοι. Τους λέγαμε ναι, ήμαστε λίγοι, αλλά χρήσιμος πολιτικός είναι αυτός που επιλέγει τις σωστές αντιλήψεις – ακόμα και αν ανήκουν σε μια μειοψηφία και τις διαχέει στην πλειοψηφία. Αυτό λοιπόν θα συνεχίσουμε να κάνουμε! Να βρίσκουμε τα σωστότερα, τα λογικότερα, τα προοδευτικότερα και να τα παρουσιάζουμε στην κοινωνία για να μπορεί να τα επιλέξει ή να τα απορρίψει. Ο άλλος δρόμοςψ που υπάρχει είναι να ταυτιζόμαστε με τον δήθεν πλειοψηφικό λόγο και αυτός είναι η αιτία που έχουμε φτάσει εδώ. Είναι η αιτία που τα προβλήματα μένουν άλυτα και παραμένουν θαμμένα κάτω από το χαλί.
Για να τελειώσω λοιπόν από εκεί που ξεκίνησα: πιστεύω στο νέο προοδευτικό Κίνημα, πιστεύω στο προοδευτικό Κέντρο. Η μάχη του Νοέμβρη μπορεί να γεννήσει ένα καινούργιο κίνημα, με νέα ηγεσία, νέο όνομα, νέα όργανα, νέες αρχές, νέες προτεραιότητες. Για τίποτα δεν έχουμε δεσμευτεί, παρά μόνο για ένα: Θα δώσουμε αυτή τη μάχη και όποιος την κερδίσει θα μπορεί να ντύσει το το νέο κίνημα με τη δική του πολιτική πλατφόρμα, τις δικές του τολμηρές προτάσεις, χωρίς εκπτώσεις.
Είναι μια παγκόσμια πρωτοτυπία αυτό που κάνουμε. Είναι αληθές, αλλά δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Αν πηγαίναμε σε συνέδριο, θα ήταν στημένο συνέδριο μηχανισμών. Αποφασίσαμε, λοιπόν, και προτείναμε από πολύ νωρίς, αυτό που σήμερα γίνεται και που σήμερα έχουν όλοι αποδεχθεί. Η κοινωνία ψηφίζει έναν αρχηγό για τις πολιτικές του προτάσεις για τη χώρα και με βάση αυτή την εκλογική μάχη, θα δημιουργηθεί μια προοδευτική παράταξη. Μια παράταξη που από τα χρόνια του μεγάλου Χανιώτη Ελευθέριου Βενιζέλου πάλευε για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και έλεγε όχι στις ακρότητες, αλλά ναι στη σύνθεση των απόψεων και συνδύαζε τα πάντα: ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη. Γιατί ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη δεν μπορούν να πηγαίνουν χώρια. Αν δεν υπάρχει δικαιοσύνη, η ανάπτυξη αφορά τους λίγους. Και αν δεν υπάρχει ανάπτυξη, η κοινωνική δικαιοσύνη δημιουργεί μόνο ελλείμματα. Ανάπτυξη λοιπόν και κοινωνική δικαιοσύνη είναι το αίτημα της κεντρώας παράταξης από τα χρόνια του Βενιζέλου και αυτό θα υπερασπιστούμε.
Οι προοδευτικοί πολίτες ποιοι είναι; Είναι αυτοί που δίνουν τόσα χρόνια τόσες πολλές μάχες. Είναι σοσιαλδημοκράτες, μεταρρυθμιστές, φιλελεύθεροι, κεντροαριστεροί, οικολόγοι, εναλλακτικοί πολίτες που πήραν πρωτοβουλίες για να αλλάξουν τα πράγματα. Όλοι αυτοί πρέπει να ενωθούν. Μπορούμε μαζί ξανά να κάνουμε μια νέα αρχή με μια ηγεσία μακριά από το λαϊκισμό και το συντηρητισμό κάθε είδους και κάθε απόχρωσης.
«Μπορείτε», μας ρωτάνε; «Μα πώς θα το κάνετε»; Μα το έχουμε ξανακάνει και στο κοντινό παρελθόν! Μια φορά, μια γενιά, μια παρέα, ένα κίνημα ορθώνει το ανάστημά του και κάνει αυτό που πρέπει κόντρα σε όλους τους συστημικούς παίχτες. Το κάναμε το ’14, τότε που όλοι προέβλεπαν ότι θα συντριβούμε. Θα το κάνουμε και το ‘17 και θα κερδίσουμε. Το Ποτάμι εγγυήθηκε κάτι το οποίο έχει αξία για το μέλλον. Έχουμε ανάγκη τη θετική εμπειρία του παρελθόντος, αλλά αν γεμίσουν οι πρώτες θέσεις μόνο με έμπειρους και δεν υπάρξει νέο αίμα, η υπόθεση δεν πάει πουθενά. Και γι’ αυτό χαίρομαι πολύ που σήμερα, σε αυτό το χώρο, αυτή την Κυριακή, υπάρχουν εδώ πάρα πολλοί νέοι και νέες.
Ο συνδυασμός είναι αυτός. Να πάρουμε αυτούς που είχαν θετικό παράδειγμα και να το ενισχύσουμε με νέους ανθρώπους. Μα υπάρχει αυτό το θετικό παράδειγμα στο παρελθόν; Ποτέ δεν προσχώρησα σε αφορισμούς. Υπάρχει θετικό παράδειγμα στο παρελθόν και είναι έντονο. Για να είναι η χώρα ζωντανή σημαίνει ότι κάποιοι προσπάθησαν. Υπάρχουν πολλές προσωπικότητες που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Υπάρχει ο Παρασκευάς Αυγερινός. Υπάρχει ο Πεπονής, υπάρχει ο Μπένος. Υπάρχει το παράδειγμα της Διαμαντοπούλου στην Παιδεία. Υπάρχει η Διαύγεια. Υπάρχει η προσπάθεια να είναι όλα ανοιχτά, να είναι διαφανή. Τα κατάπιε όλα αυτά η κρίση, αλλά εμείς δεν τα ξεχάσαμε. Ωστόσο το παρελθόν έχει πολλή στάχτη, πολλή φύρα. Εμείς πιστεύω και το έχω αποδείξει, μπορούμε να παίρνουμε από το παρελθόν τη μεγάλη φλόγα, όχι τη στάχτη, και να προσθέτουμε τις πολλές μικρές έντονες φλόγες της νέας γενιάς. Από εκεί θα προκύψει η καινούρια παράταξη. Οι άνθρωποι που αγαπούν την πατρίδα μπορούν και να είναι αυτοί που θα την αλλάξουν, αρκεί να συμμετέχουν και να κινητοποιούνται, αρκεί να πάνε κάποιες χιλιάδες εκατοντάδες πολιτών να ψηφίσουν τον Νοέμβρη για την ηγεσία του νέου προοδευτικού κινήματος.
Εάν αφήσουμε αυτή την υπόθεση μόνο στα πρωτοσέλιδα, στα σάιτ, στα παράθυρα και το Facebook και δεν ενεργοποιηθούμε, τότε, θα έχουμε χάσει, ίσως, την τελευταία μεγάλη ευκαιρία που έχει ο κεντρώος χώρος αλλά και η πατρίδα!
Όσοι με ξέρετε και ξέρετε ότι δεν λέω μεγάλες κουβέντες. Εκεί είναι και το πρόβλημά μου. Κάποιοι μου λένε «πες και κάτι μεγαλύτερο ρε παιδί μου, αφού ο κόσμος θέλει να ψηφίσει!». Όμως εδώ -και το λέω μετά λόγου γνώσεως- είναι η τελευταία μας μεγάλη ευκαιρία. Στις εθνικές εκλογές πρέπει να πάμε με ένα μεγάλο, νέο προοδευτικό Κίνημα, με ηγεσία που θα έχει βγει από εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες και που δεν θα βαρύνεται απευθείας από τα λάθη του παρελθόντος.
Δεν θα πρέπει να δώσουμε το δικαίωμα στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να λένε «εμείς κάναμε πολλά λάθη, αλλά μάθαμε και προσέξτε μην επιστρέψετε στο παρελθόν». Δεν θα επιστρέψουμε στο παρελθόν. Η δική μας λύση έρχεται από το μέλλον. Το παρελθόν είναι η καταστροφική, λαϊκίστικη πολιτική των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αλλά και όλων των συντηρητικών που καραδοκούν. Η χώρα δεν έχει μέλλον στις ακρότητες. Η χώρα δεν έχει μέλλον με συντηρητικές πολιτικές, με μισόλογα, με λαϊκισμούς. Το μήνυμα που πρέπει να μεταδώσετε στους φίλους σας κι αυτοί στους δικούς τους είναι ότι το Νοέμβριο έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία να κινητοποιηθούμε για να γίνουμε εμείς το Κέντρο της αλλαγής που θέλουμε και που επιζητάμε. Η απόφαση δεν μπορεί να είναι των άλλων, αλλά δική μας. Να μην παρακολουθούμε τις εξελίξεις, αλλά να τις καθορίζουμε οι ίδιοι. Προχωράμε, ενώνουμε, νικάμε. Γινόμαστε το κέντρο της αλλαγής από αύριο και για τις υπόλοιπες μετρημένες μέρες. Θα είμαστε παντού. Πρέπει εσείς να είστε παντού και θα πρέπει να μεταδώσετε το σύνθημα: τους δοκιμάσαμε, είδαμε τα όριά τους, είδαμε τις αδυναμίες τους, την αμηχανία τους, τις λειψές τους προτάσεις. Τώρα θα γίνουμε εμείς η μεγάλη δύναμη αλλαγής στο κέντρο. Θα ποτίσουμε την κοινωνία με τις ιδέες ενός νέου Κινήματος που θα είναι ανοιχτό, τολμηρό, δεν θα αποκλείει κανένα, αλλά δεν θα κάνει και εκπτώσεις για τις μεγάλες τομές που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία. Πρέπει να γίνουμε όλοι οι αποφασισμένοι μαχητές για να αλλάξει το Κέντρο, και δι αυτού να αλλάξει η χώρα.
Σας ευχαριστώ.
Φωτογραφίες: Θοδωρής Μανωλόπουλος