Θεσσαλονίκη, η παραμελημένη πόλη
Κάτι δεν πάει καλά στη Θεσσαλονίκη και πρέπει να εθελοτυφλεί όποιος δεν το βλέπει. Αρκεί ένα έντονο καιρικό φαινόμενο για να παραλύσει η δεύτερη πόλη της Ελλάδας, με 1.000.000 κατοίκους και επισκέπτες. Την ίδια στιγμή, τα μεγάλα έργα στην πόλη καθυστερούν συνεχώς, οι υποδομές διαλύονται και οι κάτοικοι νιώθουν όμηροι της γραφειοκρατίας και της μικροπολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης.
Τα όσα ακολούθησαν την πολύ ισχυρή καταιγίδα της Πέμπτης θα έπρεπε να μας είχαν ανησυχήσει όλους. Προφανώς ήταν έντονη η βροχόπτωση και μεγάλη η χαλαζόπτωση στο κέντρο – μια υπενθύμιση ίσως ότι η κλιματική αλλαγή είναι «εδώ» και κάτι πρέπει να κάνει επ’ αυτού η Ευρώπη.
Όμως η διαχείριση της κρίσης ήταν και αυτή ανύπαρκτη. Το κέντρο της Θεσσαλονίκης έμεινε για πολλές ώρες χωρίς ρεύμα ενώ οι δρόμοι έγιναν αδιάβατοι. Πολίτες παρασύρθηκαν από τα νερά και κινδύνευσε η ζωή τους σε κεντρικούς δρόμους! Η υδροδότηση διακόπηκε -ξανά!- λόγω «αυξημένης θολότητας». Και η ΕΥΑΘ, με μια ακόμα πιο θολή ανακοίνωση, λέει απλώς ότι τα αίτια «διερευνώνται».
Έως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, είναι άγνωστο πότε θα επανέλθει πλήρως η υδροδότηση. Σε κανέναν μάλλον δεν έγινε μάθημα η πολυήμερη διακοπή στο νερό της Θεσσαλονίκης πριν από λίγες εβδομάδες. Ουδείς ανησύχησε, έδρασε, ερεύνησε, έδωσε απαντήσεις, και κανένα έργο δεν επισπεύσθηκε.
Η επέκταση του διυλιστηρίου νερού καθυστερεί (εδώ και χρόνια) και παράλληλα δεν έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή του δεύτερου κλάδου του κεντρικού αποχετευτικού αγωγού της πόλης, έργο που έπρεπε να έχει γίνει από το 2014. Την Πέμπτη, η Εταιρία Ύδρευσης και ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗΣ της Θεσσαλονίκης έδειξε και τις υπόλοιπες αδυναμίες της. Ο καθαρισμός των φρεατίων του κέντρου της Θεσσαλονίκης φάνηκε ανεπαρκής.
Και μετά είναι ο ΟΑΣΘ, τα λεωφορεία – το μοναδικό μεταφορικό μέσο της Θεσσαλονίκης. Η κυβέρνηση αντί να λύσει το πρόβλημα το… κρατικοποίησε. Έτσι, μετά από πολύμηνη απουσία αστικών συγκοινωνιών, οι Θεσσαλονικείς σαρλεδοποιούνται καθημερινά σε ετοιμόρροπα και ρυπογόνα λεωφορεία, χωρίς ελπίδα βελτίωσης.
Η κατασκευή του Μετρό της Θεσσαλονίκης έχει γίνει ανέκδοτο και η έναρξη λειτουργίας του έχει μετατεθεί για το 2020, ενώ κεντρικές αρτηρίες και ολόκληρες γειτονιές «φυλακίζονται» λόγω των έργων ήδη από το 2006! Την ίδια χρονιά είχε κλείσει και ο ένας διάδρομος του αεροδρομίου «Μακεδονία», προκειμένου να επεκταθεί, έργο που ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί! Και τον χειμώνα, λόγω αναγκαίων έργων και στον άλλο διάδρομο, οι καθυστερήσεις και οι ματαιώσεις πτήσεων ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο.
Την ίδια ώρα, η όψη του Θερμαϊκού κόλπου και η ανοιξιάτικη δυσοσμία του έρχεται να υπενθυμίσει την ανάγκη για έναν φορέα διαχείρισής, ο οποίος εξαγγέλλεται εδώ και 15 χρόνια. Ενδεικτικό της αδιαφορίας της πολιτείας για το Θερμαϊκό είναι το ότι από το 2013 ο επιφανειακός καθαρισμός του, πραγματοποιείται χάρη σε χορηγίες μεγάλων εταιριών.
Είναι περιττό, νομίζω, να προσθέσω στα παραπάνω την έλλειψη χώρων στάθμευσης, το κυκλοφοριακό, την ανάγκη για την αναβάθμιση των περιφερειακών οδών, την τριετή καθυστέρηση στην αναβάθμιση της δυτικής περιφερειακής και τη ρύπανση της ατμόσφαιρας.
Η μεγάλη ειρωνεία είναι ότι από το Δεκέμβριο του 2016 λειτουργεί στη Θεσσαλονίκη «γραφείο πρωθυπουργού». Πέραν της κολακείας προς την πόλη και των τοπικών παραπολιτικών «ειδήσεων», τι άλλο κόμισε το γραφείο αυτό; Έφερε κάποια αλλαγή στην ζωή των πολιτών; Προώθησε κάποιες λύσεις;
Εκτός εάν χρειαζόμαστε πρωθυπουργικό γραφείο για να ανοίξουν τα νηπιαγωγεία και να αποδοθεί ένα στρατόπεδο στον δήμο. Σαν κοροϊδία μου μοιάζει. Ή μάλλον… πλημμύρα από κοροϊδίες.