Θέλουμε μια κυβέρνηση μεγάλων αλλαγών και δεν θέλουμε μια κυβέρνηση μεγάλων συμβιβασμών
Παρέμβαση του Σταύρου στην παρουσίαση του βιβλίου του Αλέξανδρου Μαλλιά με τίτλο «Στον αστερισμό του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ: Η Νέα Τουρκία και εμείς»
«Όταν ζεις με δανεικό αναπνευστήρα – λέει στο βιβλίο του ο Αλέξανδρος Μαλλιάς – δεν μπορείς να διαμαρτύρεσαι και για την ποιότητα του αέρα»δεν το λέει βέβαια ακριβώς έτσι, είναι μια δική μου συντόμευση. Ευτυχώς ο πρέσβης δεν αναφέρεται στα Εθνικά θέματα, άλλωστε μιλάει με πολύ θετικά λόγια για την σπουδαία «αμυντική διάταξη», καθώς και για τον στρατό, το ναυτικό, την αεροπορία. Η αναφορά του έχει σχέση με την οικονομία και είναι το κεφάλαιο του βιβλίου με τίτλο Σύνεση, Σχέδιο, Συνεννόηση, είναι εκεί που ο Αλέξανδρος Μαλλιάς μιλάει για την ανάγκη του να υπάρξει «επανάσταση του αυτονόητου» όπως και για την ανάγκη να υπάρξει ένας «σύγχρονος πατριωτισμός». Ουσιαστικά αναφέρει όλα αυτά τα ζητήματα που όλοι θέτουμε σε αυτή την κουβέντα, την οικονομία, την παιδεία, την εθνική ασφάλεια – έχει αξία ότι κάνει αυτή τη διάταξη – υποδομές, υγεία, και ζωή με αξιοπρέπεια.
«Δεν φτάνει τόση απαξίωση και τόση ταπείνωση;» ο κ. Μαλλιάς αναφέρεται στις αναποτελεσματικές προσπάθειες της πολιτικής να λύσει τα οικονομικά προβλήματα της χώρας και αντί αυτού πηγαίνουμε από μνημόνιο σε μνημόνιο. Σε αυτό το σημείο αναφέρεται στην πρότασή του για το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, όπου αποδέχεται την πρόταση του κ. Κουμουτσάκου, και λέει ότι υπάρχει ανάγκη μιας συνεννόησης στα Εθνικά αλλά και σε άλλα θέματα.
Εδώ μπορούν να αρχίσουν κάποιες ενστάσεις, όμως, για το πρώτο σκέλος, δηλαδή για τα Εθνικά θέματα. Είμαι σύμφωνος και μπορώ να κάνω ένα τεστ που μάλλον θα οδηγήσει στο ίδιο συμπέρασμα, ότι δηλαδή μπορεί να υπάρξει μια εθνική συνεννόηση για τα Εθνικά θέματα. Σας διαβάζω τώρα και -προσέξτε- είναι ένα τεστ: «Η Ελλάς δεν έχει δηλώσει ποτέ επιθετικάς διαθέσεις κατά της Τουρκίας, ουδέποτε ισχυρίστηκε ότι το Αιγαίο αποτελεί κλειστή ελληνική λίμνη, δέχεται και είναι φυσικό να δέχεται ότι στο Αιγαίο υπάρχουν «Διεθνή ύδατα» και ορισμένα δικαιώματα της Τουρκίας. Η Ελλάδα δεν θέλει να αδικεί απλά δεν θέλει και να αδικείται. Στην περίπτωση αυτή είναι αποφασισμένη να αντιδράσει με όλες της τις δυνάμεις για να προστατεύσει την τιμή και τα συμφέροντα του λαού της». Ποιος θα μπορούσε, πιστεύετε, από τους Έλληνες πρωθυπουργούς να το έχει πει αυτό; Για να είμαι ειλικρινής μόλις το διάβασα η πρώτη μου σκέψη πήγε στον Κώστα Σημίτη, τον Γιώργο Παπανδρέου. Αυτά τα λόγια όμως είναι του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1976 και για όποιον δεν με πιστεύει μπορεί να ρωτήσει τον κ. Μολιβιάτη που ήταν τότε διευθυντής του πολιτικού του γραφείου και προφανώς ξέρει τι ακριβώς έλεγε τότε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Είναι, λοιπόν, εύκολο να πούμε ότι μπορεί να υπάρξει τεχνική γραμμή στα εθνικά θέματα. Αν και έχω κι εδώ έναν μικρό αστερίσκο, με βάση την τελευταία συζήτηση στη Βουλή για το Κυπριακό. Γιατί προκλήθηκε πολλές φορές ο κ.Τσίπρας και από εμένα και από άλλους αρχηγούς να μας πε
ι την εθνική γραμμή στο σκοπιανό. Και υπό το αυστηρό βλέμμα του κ. Κοτζιά και αφού είχε προηγηθεί μια υστερική παρέμβαση του υπουργού Άμυνας κ.Πάνου Καμμένου, ο κ.Τσίπρας αρκέστηκε να πει ότι δεν είναι του παρόντος να μιλάμε για το σκοπιανό και ότι «κάποια στιγμή αν χρειαστεί θα σας πω ποια είναι η εθνική θέση». Αλλά ας δεχτούμε ότι μπορεί να υπάρχει εθνική θέση.
Στο τέλος του βιβλίου, ο κ.Μαλλιάς προβάλει μια άποψη, αντιπροσωπευτική όλων των πολιτικών τάσεων, για να αποφύγει να γίνει δέκτης επιθέσεων ως προς την πρόταση που προβάλει -και έχει δίκιο, έτσι ειπώθηκε- την άποψη του Άγγελου Αγγελόπουλου το 1945 μετά τον πόλεμο για τη στιγμή εκείνη και τη χώρα εκείνη, στο περίφημο σύγγραμμα τότε του Άγγελου Αγγελόπουλου για την οικονομική πολιτική της χώρας.
Λέω, λοιπόν, πως, αν για τα εθνικά έχουμε όντως ανάγκη μιας εθνικής γραμμής, νομ
ίζω ότι στα υπόλοιπα ζητήματα, στα οικονομικά, στα θέματα παιδείας, στα κοινωνικά θέματα, θέλουμε μια κυβέρνηση μεγάλων αλλαγών και δεν θέλουμε μια κυβέρνηση μεγάλων συμβιβασμών.
Αυτή είναι η διαφωνία μου ως προς τον επίλογο του βιβλίου. Γιατί εκτός όλων των άλλων ο Περικλής ήταν αυτός που είχε πει για τους Σπαρτιάτες ότι θα έχαναν τον Πελοποννησιακό πόλεμο γιατί δεν είχαν τα οικονομικά μέσα.
Οι Σπαρτιάτες μπορεί να κέρδισαν μετά από 30 χρόνια αλλά κέρδισαν με δανεικά!
Φωτογραφίες: Αφροδίτη Χουλάκη
