Το κράτος και η Eκκλησία δεν έχουν καμία θέση στις κρεβατοκάμαρες του έθνους
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η στιγμή επιβάλλει να μιλήσουμε για δικαιώματα.
Για δικαιώματα που ξεχάσαμε και για δικαιώματα που παραπέμπουμε συνεχώς στο μέλλον.
Για την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τα δικαιώματα φαίνεται πως δεν έχουν προτεραιότητα.
Και δεν λέω μόνο για το σημερινό αποσπασματικό νομοσχέδιο. Λέω και για όσα δεν κάνετε…
Για όσα δεν κάνετε στις φυλακές… Για όσα δεν κάνετε για τους ανάπηρους… Για όσα δεν κάνετε για τους Ρομά…
Υποσχεθήκατε πολλά, πήρατε τις ψήφους και τώρα ραντεβού στην επόμενη προεκλογική περίοδο.
Εμείς στο Ποτάμι σκεφτόμαστε διαφορετικά.
Η εξέλιξη απαιτεί κατοχύρωση των δικαιωμάτων. Απαιτεί οι ομοφυλόφιλοι πολίτες να είναι ίσοι.
Να έχουν τα ίδια δικαιώματα, στη ζωή, στην οικονομία, στην οικογένεια, στην περιουσία, στα παιδιά, στον θάνατο.
Και θέλω εδώ να απευθυνθώ στους συντηρητικούς συναδέλφους αλλά και στους συντηρητικούς πολίτες.
Και δεν λέω στους ακραίους. Αυτοί δεν ακούν.
Και είναι ντροπή – θα μου επιτρέψετε να κάνω μια παρένθεση – που κάποιοι μητροπολίτες – λίγοι ευτυχώς – συμπεριφέρονται ως κήρυκες μίσους.
«H αγάπη μακροθυμεί, η αγάπη ουκ ασχημονεί», κηρύσσει ο Απόστολος Παύλος.
Άκουσα κάποιον άνθρωπο της Εκκλησίας να λέει:
«Αγαπάτε αλλήλους, εκτός αν είναι πόρνες, γκέι ή Εβραίοι».
Είναι φοβερό! Ένας άνθρωπος που πήρε όρκο αγνείας για όλη του τη ζωή να θέλει να επιβάλει στην κοινωνία τι είναι φυσικό και τι είναι αφύσικο στις ανθρώπινες σχέσεις.
Εμείς λέμε: «Το κράτος και η Εκκλησία δεν έχει καμία θέση στις κρεβατοκάμαρες του έθνους».
Θέλω να πω λοιπόν στους συντηρητικούς πολίτες ότι δεν πρέπει να φοβούνται.
Το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλοφίλων δεν απειλεί την οικογένειά τους και βέβαια δεν απειλεί την πατρίδα.
Κανείς δεν κινδυνεύει από τον σεβασμό της πραγματικότητας. Από το αντίθετο κινδυνεύουμε. Από την υποκρισία και την καταπίεση.
Ας πάψουμε λοιπόν να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Να πάψουν οι ομοφυλόφιλοι να αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις, άρα πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα.
Και επί του συγκεκριμένου: πρέπει να μπορούν να συνάπτουν πολιτικό γάμο. Αυτή είναι η άποψη που έχει το Ποτάμι, αυτή είναι η θέση μας.
Είναι φορολογούμενοι, είναι ψηφοφόροι, είναι αγρότες, είναι εργάτες, είναι επιχειρηματίες, είναι επιστήμονες, είναι πολιτικοί, είναι άνεργοι.
Είναι κάποιοι από εμάς. Δεν είναι παρακατιανοί.
Η Ελλάδα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχει μπροστά της μια δύσκολη μάχη.
Πρέπει να ξεπεράσουμε μια μεγάλη κρίση.Και αυτή η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι κρίση ενός συστήματος που εκτός όλων των άλλων βασίστηκε στην υποκρισία.
Ας σεβαστούμε λοιπόν την πραγματικότητα.
Και, συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να πάψετε να φοβάστε.
Ο συνέταιρός σας των ΑΝΕΛ είπε προεκλογικά στους Έλληνες ότι θα σας μάθει να γράφετε μόνο με το δεξί χέρι. Μην τον επιβεβαιώνετε καθημερινά.
Αρνηθήκατε να πάρετε θέση στην υπόθεση Ρίχτερ. Σιωπή οι λαλίστατοι βουλευτές της Κρήτης. Ούτε κουβέντα. Γιατί τόση ατολμία;
Η χώρα θέλει συγκρούσεις για να ξεκολλήσει.
Ζητάμε, το Ποτάμι ζητάει από τους Δήμους Αθηναίων και Θεσσαλονίκης να προχωρήσουν άμεσα στην δημιουργία χώρων αποτέφρωσης. Να πάψουν οι άνθρωποι να εξορίζονται μετά θάνατον. Να πάψουν να ταξιδεύουν στη Βουλγαρία για αποτέφρωση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η ευημερία και η πρόοδος μιας κοινωνίας δεν κρίνεται μόνο από τον πλούτο που παράγει, αλλά κρίνεται κυρίως από τα δικαιώματα που απολαμβάνουν οι πολίτες της. Και κυρίως οι ευπαθείς ομάδες της, οι αδύναμοι κρίκοι της κοινωνίας.
Τι κάνουμε στην πράξη για τα άτομα με ειδικές ανάγκες;
Χρειαζόμαστε ένα Εθνικό Σχέδιο για τα Άτομα με Αναπηρίες. Δεν το έχουμε. Πρέπει να το δημιουργήσουμε.
Τρία στα τέσσερα άτομα με ειδικές ανάγκες δεν μπορούν να μετακινηθούν ή μετακινούνται με πολλές δυσκολίες γιατί δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές. Και εδώ και έξι χρόνια δεν έχει γίνει καμία προκήρυξη για την πρόσληψη ατόμων με ειδικές ανάγκες. Προηγούνται όλα αυτά τα χρόνια -και όχι μόνο στους δικούς σας μήνες- οι κομματικοί υπάλληλοι.
Κυρίες και κύριοι,
Πήγα την περασμένη εβδομάδα στις φυλακές Κορυδαλλού.
Υπάρχει ένας θάλαμος στο νοσοκομείο κρατουμένων που είναι επτά υπέργηροι – ανάπηροι – παράλυτοι κρατούμενοι. Πάνω από 80 χρονών. Χωρίς πόδια και παράλυτοι. Και υπάρχει ένας σωφρονιστικός υπάλληλος που προσπαθεί όλη μέρα να τους εξυπηρετήσει.
Τι εξυπηρετεί η φυλάκισή τους;
Γιατί δεν προχωράμε σε μια ουσιαστική αναμόρφωση του σωφρονιστικού συστήματος; Γιατί δεν προχωράμε σε αγροτικές φυλακές γυναικών που έχουμε πει; Σε αγροτικές φυλακές νέων;
Όλοι οι κρατούμενοι μαζί; Οι αμετανόητοι μαζί με τους μετανοημένους; Οι φτωχοδιάβολοι μαζί με τους επαγγελματίες του εγκλήματος; Και το μόνο που νοιάζει το υπουργείο Δικαιοσύνης είναι οι φωτογραφικές διατάξεις υπέρ συγκεκριμένων κρατουμένων.
Το λέω και με αφορμή αυτό το νομοσχέδιο. Έβαλε μπροστά το υπουργείο τις διατάξεις για τα ομόφυλα ζευγάρια για να μπορέσει να περάσει και μια σειρά από απαράδεκτες διατάξεις για τη Δικαιοσύνη. Μια άχρηστη και άσχετη διάταξη που δίνει για πρώτη φορά πειθαρχική αρμοδιότητα, επί δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών, στον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου.
Η μόνη έγνοια κάποιων είναι να οπλίσουν με πειθαρχική υπερεξουσία την κυρία Θάνου.
Ποιος το ζήτησε ο κ. Παρασκευόπουλος; Ή ο κ.Παπαγγελόπουλος;
Όλοι οι σοβαροί δικαστές διαφωνούν με αυτή την υπερεξουσία που δίνουν στην Πρόεδρο του Αρείου Πάγου. Εσείς όμως επιμένετε. Θέλετε πραξικοπηματικά να επιβάλετε ελέγχους στους δικαστές και τους εισαγγελείς που δεν είναι αρεστοί στο νέο καθεστώς.
Είναι ένα πολύ μεγάλο λάθος.
Κυρίες και κύριοι,
Η χώρα έχει μια συντηρητική κυβέρνηση. Όπως συντηρητικές ήταν οι προηγούμενες κυβερνήσεις με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Το Ποτάμι, το προοδευτικό Κίνημα της χώρας, δεν θα συμβιβασθεί. Θα συγκρουσθεί με τις συντηρητικές πολιτικές, με την υποκριτική ηθική, με τα στερεότυπα που κρατούν γονατισμένη την κοινωνία μας στο παρελθόν.
Το στοίχημά μας είναι να πάμε μπροστά.
Να φτιάξουμε επιτέλους τη χώρα που οραματιζόμαστε.
Και νομίζω ότι σε αυτό το στοίχημα θα μας ακολουθήσουν πλέον πολλοί περισσότεροι – απ’ όσο κάποιοι φαντάζονταν – προοδευτικοί πολίτες.
Σας ευχαριστώ