Οι πολιτικοί πρέπει να ακούν τον λαό κι όχι να κρύβονται πίσω του
Η σημερινή συγκυρία για να βρεθεί λύση με την ΠΓΔΜ είναι η καλύτερη τα τελευταία χρόνια, σημειώνει ο Σταύρος, σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. «Οι γείτονες μας, να υπογράψουν μια διεθνή συμφωνία που θα περιλαμβάνει αυτά που τους ζητάμε και θα τους δεσμεύει για αλλαγές στο Σύνταγμα τους. Κάτι τέτοιο άλλωστε έγινε και το 1995 με την Ενδιάμεση Συμφωνία», τονίζει ο Σταύρος και εξηγεί ότι η θέση του Κινήματος Αλλαγής είναι: σύνθετη ονομασία, για όλες τις χρήσεις και παράλληλα με συγκεκριμένες δεσμεύσεις ότι θα αλλάξουν τα σχολικά βιβλία και θα αφαιρεθούν από τα επίσημα κείμενα τους οι αλυτρωτικές αναφορές.
«Στα ανατολικά υπάρχει ένας εκρηκτικός Ερντογάν. Πρέπει να επικεντρώσουμε τις προσπάθειες μας, στη Θράκη, στο Αιγαίο, την Κύπρο και όχι στα βόρεια σύνορα μας», λέει. Για τον αν θα στηρίξουν στη Βουλή την πρόταση της κυβέρνησης ο Σταύρος αναφέρει πως «στην πρόταση Τσίπρα θα απαντήσουμε, όταν δούμε την πρόταση. Προς το παρόν βλέπουμε μια διχασμένη κυβέρνηση». Σημειώνει επίσης ότι η αισιοδοξία του κ. Κοτζιά είναι πλήρως αντίθετη με τη στάση του κ. Καμμένου.
Ο Σταύρος αναφερόμενος στα συλλαλητήρια υποστηρίζει ότι η συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη έδειξε ότι ακροδεξιά στοιχεία είχαν το πάνω χέρι και υπογραμμίζει ότι «οι πολιτικοί πρέπει να ακούν τον λαό κι όχι να κρύβονται πίσω του και απαιτείται να συγκρούονται και με το λαϊκό αίσθημα. Το έχουν κάνει και ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου και ο Μητσοτάκης».
Επικρίνει έντονα τη στάση της ΝΔ υποστηρίζοντας ότι «κάποιοι στη ΝΔ νομίζουν ότι θα νικήσουν τον Τσίπρα, αν αντιγράψουν τον Τσίπρα της αντιπολίτευσης. Στα εθνικά θέματα όμως δεν θα πρέπει να υπάρχουν κόμματα, μόνον Ελλάδα». Ακόμη αφήνει αιχμές για τη στάση της Εκκλησίας, διερωτώμενος πότε είχε δίκιο τον Ιανουάριο ή τώρα;
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του Σταύρου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στον δημοσιογράφο Μιχάλη Μιχαήλ:
Ο υπουργός Εξωτερικών δηλώνει αισιόδοξος ότι μέχρι το καλοκαίρι θα έχουμε συμφωνία με τα Σκόπια. Έχετε και εσείς την ίδια αισιοδοξία;
Είναι φανερό ότι υπάρχει μια αυξημένη κινητικότητα και στην Αθήνα και τα Σκόπια. Δεν ξέρω όμως που θα καταλήξει. Σε ναυάγιο ή σε λύση; Δεν έχω και μεγάλη εμπιστοσύνη στις διαπραγματευτικές ικανότητες της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και θα ήταν καλό να ρωτήσει κάποιος τον κ.Κοτζιά αν την αισιοδοξία του τη μοιράστηκε με τον άνθρωπο που κάθεται δεξιά του στο υπουργικό συμβούλιο, τον κ.Καμμένο. Γιατί, θα το επαναλάβω, είναι επικίνδυνο κάθε μέρα άλλα να λέει ο υπουργός Αμύνης και άλλα ο υπουργός Εξωτερικών.
Γιατί το θεωρείτε επικίνδυνο; Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι κάθε πολιτικός στα εθνικά θέματα τοποθετείται με βάση τη συνείδηση του.
Οι βουλευτές ψηφίζουν κατά συνείδηση, λέει το Σύνταγμα. Οι υπουργοί, όμως, δεν μπορούν ο ένας να βαράει αριστερά και ο άλλος δεξιά. Σκεφθείτε τη θέση των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων. ‘Αλλα τους λέει η πολιτική τους ηγεσία, δηλαδή ο κ.Καμμένος, και άλλα η φυσική τους ηγεσία δηλαδή οι στρατηγοί που είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν την εθνική στρατηγική που χαράσσει ο πρωθυπουργός και το ΚΥΣΕΑ. Πιστεύετε ότι αυτό δημιουργεί αίσθημα ενότητας και ασφάλειας;
Θεωρείτε ότι ο πρωθυπουργός πρέπει να αντικαταστήσει τον κ. Καμμένο στην περίπτωση που δεν ψηφίσει την προτεινόμενη από την κυβέρνηση λύση;
Αυτά είναι προβλήματα του κ.Τσίπρα. Αλλά σκεφθείτε έναν υπουργό Αμύνης που θα πηγαίνει στο ΝΑΤΟ και θα λέει «εγώ βέβαια διαφωνώ?». Ο λαός μας θέλει μια καθαρή πρόταση από την κυβέρνηση, όπως επίσης θέλει και μια καθαρή πατριωτική στάση και από όλους εμάς της αντιπολίτευσης.
Πάντως εσείς θέτοντας το δίλημμα «ναυάγιο ή λύση» είναι σαν να προσδοκάτε τη λύση.
Εμείς, και αναφέρομαι και στο Ποτάμι και στο Κίνημα Αλλαγής, έχουμε τολμήσει και έχουμε περιγράψει τη λύση που θέλουμε. Μια σύνθετη ονομασία και για όλες τις χρήσεις παράλληλα με συγκεκριμένες δεσμεύσεις ότι θα αλλάξουν τα σχολικά βιβλία και θα αφαιρεθούν από τα επίσημα κείμενα τους οι αλυτρωτικές αναφορές.
Υπάρχουν πάντως πολιτικοί στην αντιπολίτευση που λένε ότι πρώτα πρέπει να αλλάξουν το Σύνταγμά τους και μετά να συζητήσουμε για το όνομα.
Αυτό δεν είναι «η μπάλα στην εξέδρα», είναι «η μπάλα στη χαράδρα». Οι διαδικασίες αναθεώρησης ενός Συντάγματος είναι χρονοβόρες. Η λύση είναι οι γείτονες μας να υπογράψουν μια διεθνή συμφωνία που θα περιλαμβάνει αυτά που τούς ζητάμε και θα τούς δεσμεύει για αλλαγές στο Σύνταγμα τους. Κάτι τέτοιο άλλωστε έγινε και το 1995 με την Ενδιάμεση Συμφωνία που τους υποχρέωσε να κάνουν αρκετές αλλαγές στο Σύνταγμα τους. Δέχθηκαν, δηλαδή, ότι δεν ζητούν αλλαγή συνόρων και δεν διεκδικούν την ύπαρξη μειονότητας στην Ελλάδα.
Αν εμείς όμως συναινέσουμε σε μια λύση για το όνομα και αυτοί τελικά δεν τηρήσουν τα συμφωνηθέντα; Αν αλλάξει η πολιτική κατάσταση στη χώρα τους και πουν «ξεχάστε τις αλλαγές στο Σύνταγμα», τότε τι κάνουμε;
Μα η δέσμευση δεν θα είναι απλώς απέναντι στους Έλληνες αλλά θα είναι απέναντι στο Συμβούλιο Ασφαλείας, στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό ζητάμε. Μια τέτοια διεθνή συμφωνία αποτελεί Διεθνές Δίκαιο και είναι ανώτερη φυσικά από το Σύνταγμα τους. Το Διεθνές Δίκαιο δεν αλλάζει επειδή θα αλλάξει ένας υπουργός ή ένας πρωθυπουργός. Εκτός αν αποφασίσουν να επιτεθούν ταυτόχρονα στον ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Πάντως, η αξιωματική αντιπολίτευση επιμένει ότι η λύση για την ονομασία των Σκοπίων θα πρέπει να αναζητηθεί σε άλλη χρονική συγκυρία.
Σε άλλη συγκυρία για την Αθήνα, σε άλλη συγκυρία για τα Σκόπια; Ή μήπως σε άλλη συγκυρία για το ΝΑΤΟ και την ΕΕ; Θέλω να είμαι ξεκάθαρος. Η παρουσία του Ζάεφ στην ηγεσία της ΠΓΔΜ είναι μια ευκαιρία που δεν πρέπει να χάσουμε. Είναι ευρωπαϊστής, θέλει να είναι φίλος με τους Έλληνες – εκτός των άλλων η οικογένεια του έχει σπίτι στην Χαλκιδική όπου κάνει συνεχώς διακοπές – και έχει νικήσει τους εθνικιστές στη χώρα του. Αν δεν συζητήσουμε με αυτόν με ποιόν θα συζητήσουμε; Ξέρετε οι Γάλλοι λένε «οι άνθρωποι έχουν και δεύτερη ζωή για να μετανοήσουν, τα κράτη όχι». Ας μην αφήνουμε, λοιπόν, συνεχώς τον χρόνο να περνάει. Γιατί μπορεί να περνάει εις βάρος μας.
Γιατί λέτε ότι μπορεί ο χρόνος να είναι εις βάρος μας;
Γιατί εκτός όλων των άλλων κάθε μέρα αυξάνονται αυτοί που αναγνωρίζουν την ΠΓΔΜ ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Η πλειοψηφία των χωρών, τους έχει πλέον αναγνωρίσει. Από τη Ρωσία μέχρι τις ΗΠΑ. Και επίσης η Ελλάδα πρέπει να πάψει να σπαταλά ενέργεια, κοιτώντας προς τον βορρά, όταν υπάρχει ένας εκρηκτικός Ερντογάν στα ανατολικά. Εκεί πρέπει να επικεντρώσουμε τις προσπάθειες μας. Στη Θράκη, στο Αιγαίο, την Κύπρο. Και να σας πω και κάτι; Αν οι Σκοπιανοί – όπως τους λέμε – δεν βρουν σε εμάς ένα σύμμαχο, πιστεύετε ότι θα μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια; Γιατί να μην αναζητήσουν περισσότερη στήριξη από την Τουρκία, όπως το έκαναν οι Αλβανοί; Θέλουμε λοιπόν ένα συμπαγές μουσουλμανικό τόξο στα βόρεια σύνορα μας; Όλα αυτά λοιπόν θα πρέπει να τα σκεφθούμε πολύ πριν πάρουμε τις τελικές μας αποφάσεις.
Μετά από όλα αυτά φαίνεται να είστε αποφασισμένοι να ψηφίσετε στην Βουλή την πρόταση του κ.Τσίπρα;
Είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε τις πατριωτικές μας θέσεις. Χωρίς φόβο, αλλά με πάθος. Αυτή είναι η απόφαση στο Ποτάμι. Στην πρόταση του κ.Τσίπρα θα απαντήσουμε, όταν δούμε την πρόταση του κ.Τσίπρα. Προς το παρόν βλέπουμε μια διχασμένη κυβέρνηση.
Τη στάση της Εκκλησίας πως την κρίνετε;
Έχω μπερδευτεί λίγο. Ο Αρχιεπίσκοπος είχε μια ξεκάθαρη θέση εναντίον των συλλαλητηρίων. Τώρα μαθαίνουμε ότι είναι υπέρ. Πότε ήταν ο σωστός Ιερώνυμος; Τον Ιανουάριο ή τώρα; Πάντως, χωρίς να είμαι και ειδικός, θα έλεγα ότι η παρηγορητική παράδοση τη εκκλησίας είναι κοντά στον πάσχοντα και τον αδύναμο. Δεν είχα αντιληφθεί πως στα καθήκοντα ενός Μητροπολίτη, είναι να ναυλώνει πούλμαν και να φτιάχνει πανό. Είναι αισιόδοξο πάντως πως υπάρχουν Μητροπολίτες, όπως ο Μεσσηνίας, που τολμούν και τα βάζουν με αυτόν τον εκκλησιαστικό λαϊκισμό.
Αν και είσαστε βουλευτής Θεσσαλονίκης, το πρωί του Συλλαλητηρίου, είπατε 12 λόγους για τους οποίους που δεν θα συμμετέχετε. Γιατί το κάνατε;
Γιατί το πίστευα. Κάποιος γενναίος είχε πει ότι ο πολιτικάντης σκέφτεται τις επόμενες εκλογές και ο πολιτικός τις επόμενες γενιές. Εμένα λοιπόν δεν με απασχολούν οι επόμενες εκλογές… Δεν ένιωθα να έχω κανένα σημείο επαφής με τους διοργανωτές και τους ομιλητές του συλλαλητηρίου στην Θεσσαλονίκη. Και δυστυχώς δικαιώθηκα. Αν εξαιρέσουμε έναν ομιλητή και τον ‘Ανθιμο, που ήταν μετρημένος, οι υπόλοιποι αναμάσησαν την ψεκασμένη κοσμοθεωρία, για τους «αλήτες προδότες πολιτικούς», για τους ξένους δυνάστες και στο τέλος ύμνησαν τις ένοπλες δυνάμεις και απείλησαν, Βουλή και κυβέρνηση, ότι θα «επιβάλλουν την απόφαση τους». Στο όνομα ποιου; Των συγκεντρωμένων; Του λαού; Τον ρώτησαν;
Θεωρείτε δηλαδή ότι το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης καπελώθηκε από τους ακροδεξιούς;
Αυτοί είχαν το γενικό πρόσταγμα. Προφανώς στο συλλαλητήριο πήγαν άνθρωποι που ήθελαν να διαμαρτυρηθούν, που ήθελαν να φωνάξουν ή απλώς να παρακολουθήσουν και να ενημερωθούν. Θα πρέπει όμως να τους προβληματίσει ότι στην ίδια συγκέντρωση ήταν γεμάτα χαρά και όλα τα πρωτοπαλίκαρα της Χρυσής Αυγής. Και οι περισσότεροι ομιλητές συγχρωτίστηκαν μαζί τους και προσπάθησαν να δηλητηριάσουν τις σχέσεις μας με τους γείτονες και να διχάσουν τους Έλληνες.
Το ίδιο αρνητικός είστε και για το συλλαλητήριο της Αθήνας; Και συμμερίζονται αυτή σας τη θέση, οι σύμμαχοί σας στο Κίνημα Αλλαγής;
Το Πολιτικό Συμβούλιο του Κινήματος Αλλαγής μετά και από δική μου πρόταση τάχθηκε ανοιχτά κατά των συλλαλητηρίων. Οι πατριώτες δεν έχουν ανάγκη από ακροδεξιά καπέλα. Και διαφωνώ με αυτούς που λένε «τα συλλαλητήρια θα έχουν κόσμο, ας μην πάμε κόντρα στο ρεύμα». Αν είναι για το καλό της χώρας, οφείλεις να πας και κόντρα στο ρεύμα. Εκτός αν σε απασχολεί μόνο η προσωπική σου καριέρα οπότε κάθεσαι στα αυγά σου.
Υπάρχουν στελέχη πάντως του Κινήματος Αλλαγής που λένε ότι θα πάνε στο συλλαλητήριο της Αθήνας.
Αφήστε να δούμε. Προς το παρόν εγώ βλέπω κάποιους εκ των διοργανωτών του συλλαλητηρίου να δίνουν αγώνα στο Facebook για «να αδειάσει η Βουλή από το κηφηναριό των δοσιλόγων», «να γυρίσουμε στη δραχμή» και να τελειώσει «η κατοχή». Υπάρχει κανένας προοδευτικός άνθρωπος που νιώθει συγγένεια με αυτού τους είδους τις βλακείες, για να μην πω τίποτε ποιο σκληρό;
Γιατί όμως έστω και έτσι τα συλλαλητήρια συσπειρώνουν τόσο κόσμο;
Γιατί οι πολίτες είναι στο σκοτάδι. Κανείς δεν τους είπε «τι χάνουμε και τι κερδίζουμε». Ποιο είναι το σωστό και ποιο είναι το δίκαιο. Γνωρίζετε ότι από τον Σεπτέμβρη που έβλεπα τα σύννεφα να έρχονται είχα ζητήσει απαντήσεις από τον κ.Τσίπρα στην Βουλή. Αδιαφόρησε. Στη συνάντησή μας στο Μέγαρο Μαξίμου δέχθηκε ότι είχα δίκιο. Ότι έπρεπε να είχαμε συζητήσει στη Βουλή. Και μετά είναι η ευθύνη κάποιων στελεχών της Νέας Δημοκρατίας. Νομίζουν ότι θα νικήσουν τον Τσίπρα, αν αντιγράψουν τον Τσίπρα της αντιπολίτευσης. Στα εθνικά θέματα όμως δεν θα πρέπει να υπάρχουν κόμματα, μόνο Ελλάδα. Γιατί οι άλλοι λαοί το έχουν καταφέρει και εμείς πάντα πάμε στον διχασμό;
Οι πολιτικοί όμως δεν οφείλουν να ακούν τον κόσμο;
Προφανώς πρέπει να ακούμε τον κόσμο. Αλλά δεν πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από τον κόσμο. Πρέπει να μελετάμε, να σταθμίσουμε και να αποφασίζουμε για το κοινό καλό? Να προσφέρουμε στον κόσμο λογική και όχι μόνο συναίσθημα. Αλλοίμονο αν ακούμε μόνο αυτούς που φωνάζουν πιο κοντά στο αυτί μας. Σκέφτεστε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να είχε ακούσει όλους αυτούς που του έλεγαν να μην μπούμε στην ΕΟΚ; Το κόμμα του και η πλειοψηφία του κόσμου τότε, έλεγαν «Όχι στην ΕΟΚ». Το τόλμησε όμως και δικαιώθηκε. Αντίστοιχες συγκρούσεις με το λεγόμενο «λαϊκό αίσθημα» έκανε πολλές και ο Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης για να μιλήσω μόνο για τους απόντες.
Πάντως υπάρχει και η άποψη ότι τα μεγάλα συλλαλητήρια μπορεί να είναι διαπραγματευτικό όπλο στα χέρια της κυβέρνησης.
Αυτό μου θυμίζει το επιχείρημα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για τις πλατείες των αγανακτισμένων. Ότι θα τις δει η Μέρκελ, θα φοβηθεί και θα μας δώσει ότι της ζητήσουμε. Τώρα ξέρουμε πόσο μας στοίχισε αυτού του τύπου η διαπραγμάτευση. Πόσα ερείπια δημιούργησε στην οικονομία. Ας μην πάμε και σε εθνικά ερείπια.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ