Μαχσά Αμινί: Οι μαντήλες της οργής
Δύο φίλοι που συνεχώς ταξιδεύουν, ο ένας της περιπέτειας
και ο άλλος κυνηγός γεύσεων, μάγειρας δηλαδή
και οι δύο ορκίζονται ότι οι πιο φιλόξενοι άνθρωποι του κόσμου είναι οι Ιρανοί.
«Θα σου δώσουν ακόμη και το κρεβάτι τους για να κοιμηθείς και αυτοί θα κοιμηθούν στην αποθήκη», έχω ακούσει να μου λένε.
Ή «θα περιμένουν να φας και μετά θα φάνε ότι περισσέψει».
Και εγώ τα έχω κάνει εικόνα όλα αυτά και έχω λατρέψει το Ιράν. Την Περσία που δεν έχω πάει.
Οι ειδήσεις λοιπόν που μαρτυρούν, ότι οι Ιρανοί και οι Ιρανές δεν περνούν καλά και βασανίζονται από ένα αυταρχικό θεοκρατικό καθεστώς, με πληγώνουν διπλά.
Σαν να βασανίζουν δηλαδή δικούς μου ανθρώπους.
Θα την διαβάσατε την είδηση.
Μια κοπέλα, χτυπημένη και νεκρή ξανά στο Ιράν.
Η Μαχσά Αμινί είχε συλληφθεί από την αστυνομία ηθών -αστυνομία ηθών- επειδή κάτι στην εμφάνιση της δεν τους άρεσε.
Άντρες με καμένους εγκεφάλους από το μίσος που εκπέμπουν οι ιμάμηδές τους, την χτύπησαν μέχρι θανάτου την 22χρονη Μαχσά.
Και τώρα το Ιράν φλέγεται. Κυβερνητικοί και παρακρατικοί βαράνε στο ψαχνό και οι νεκροί είναι ήδη δεκάδες. Κρατικές υπηρεσίες καταστρέφονται, αστυνομικά τμήματα γίνονται παρανάλωμα του πυρός. Κομμένες κοτσίδες, καμένα χιτζάμπ, τεράστιες διαδηλώσεις.
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά… Οι Ιρανοί έχουν προσπαθήσει να εξεγερθούν πολλές φορές τις τελευταίες δεκαετίες. Οι μπότες όμως των φρουρών της επανάστασης και οι αποχαυνωτικές προσευχές των μουλάδων, στο τέλος επικρατούν.
Αυτή τη φορά βέβαια, η ιρανική κοινωνία δεν αντιδρά μόνο στην καταπίεση αλλά και στην φτώχεια. Ή μάλλον στην προβολή του πλούτου. Οι κληρικοί και οι κυβερνητικοί ζουν όλο και περισσότερο μες στην χλιδή και αυτό εξαγριώνει ακόμη και τους θεοσεβούμενους απλούς ανθρώπους.
Ονειρευόμαστε λοιπόν, ότι αυτή την φορά τα πράγματα θα εξελιχθούν διαφορετικά; Και θα υπάρξει ένα νέο Ιράν με ελευθερίες για τους πολίτες του;
Δύσκολο.
Γιατί όπως λέει η Φορούγ Φαροχζαντ, μια τολμηρή φωνή της ιρανικής ποίησης:
«Ονειρεύομαι πως σε μια στιγμή αμέλειας
/μπορεί να πετάξω από τούτη τη σιωπηρή φυλακή.
/Ακόμα κι αν ο φύλακας το θελήσει
/δεν μου έχει μείνει ανάσα, αλλά ούτε αεράκι για να με απογειώσει.
Ακούστε το podcast εδώ.