Το ΘΕΛΩ για τη μάχη κατά των fake news
«Η μάχη κατά των fake news ξεκινάει από την εκπαίδευση των παιδιών. Να αφαιρέσουμε άχρηστη γνώση από τα δημοτικά σχολεία για να προσθέσουμε πληροφόρηση γι’αυτό που ζουν στο ίντερνετ, γι’αυτό που ζουν στα κινητά τηλέφωνα. Να ενημερωθούν από τώρα γιατί αύριο θα είναι αργά.»
«Το Ποτάμι, αγωνίζεται προκειμένου οι χρήστες να αντιμετωπίζονται ως ισότιμοι πολίτες και όχι ως «καημένα παιδιά» στην καλύτερη των περιπτώσεων και «εγκληματίες» στη χειρότερη. Πρέπει να υπάρχει σαφής διάκριση μεταξύ χρηστών και εμπόρων ουσιών. Με πρόσβαση σε θεραπεία με υποκατάστατα για όσους το επιθυμούν.»
«Όλα τα κύματα αστικού εκσυγχρονισμού, εξευρωπαϊσμού, προόδου έγιναν με κυβερνήσεις Κέντρου. Όλα τα βήματα κοινωνικού φιλελευθερισμού που εδραίωσαν τα δικαιώματα του πολίτη, που υπερασπίστηκαν τις κοινωνικές μειονότητες, που έσπασαν τα συντηρητικά στερεότυπα, που δόμησαν το οικογενειακό δίκαιο στο Κέντρο οφείλονται.»
«Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες πλην Κύπρου και Μάλτας οι πολίτες μπορούν να επιλέξουν την καύση αντί της ταφής. Η Ελλάδα ανήκει πάντα στην χειρότερη κατηγορία.»
«Όταν συμπλήρωνα τη φορολογική μου δήλωση”, θυμάται η Αφροδίτη «μου είπαν ότι το παιδί αποτελεί τεκμήριο –όπως το σπίτι και το αυτοκίνητο- και φορολογούμαι σαν να είναι ιδιοκτησία και χωρίς να δικαιολογούνται τα έξοδα του.»
Δείτε εδώ
«Το θέατρο,το σινεμά,η μουσική,οι τέχνες γενικότερα δεν είναι πολιτισμός,είναι κουλτούρα! Πολιτισμός είναι η πρόνοια ενός οργανωμένου συνόλου,ώστε όλοι οι άνθρωποι να απολαμβάνουν τη ζωή που τους προσφέρει. Όλοι!».
«Επιλογή των διοικητών των νοσοκομείων με κριτήρια ΑΣΕΠ. Πρέπει ο κάθε πολίτης να έχει το ιατρικό του φαρμακευτικό ηλεκτρονικό μητρώο. Πρέπει επιτέλους να υπάρξει Εθνικός Υγειονομικός και Νοσοκομειακός Χάρτης. Πρέπει σε κάθε νομό να υπάρχει ένα πλήρως εξοπλισμένο νοσοκομείο και να ενισχυθούν, με μηχανήματα και προσωπικό, τα Κέντρα Υγείας».
«Τον τόνο δίδουν πάλι οι πολιτικοί και οι πολιτικάντηδες, οι φωνές της μισαλλοδοξίας και του φανατισμού. Αντί το ποτάμι της κρίσεως να παρασύρει στην ορμητική ροή του σκουπίδια και λάσπες, μοιάζει συχνά να κυριαρχείται από αυτά. Το Ποτάμι, ωστόσο, ευτύχησε να έχει στις τάξεις του ανθρώπους που βλέπουν την πολιτική με άλλη ματιά».
«Πρέπει να προχωρήσουμε άμεσα στη δέσμευση ότι – σε 5 χρόνια – το κράτος δεν θα χρησιμοποιεί έγγραφα. Όλες οι συναλλαγές στο Δηµόσιο και µε το Δηµόσιο θα γίνονται ηλεκτρονικά. Οι Γάλλοι θα το κάνουν µέχρι το 2022».
«Πληρώνουμε ενοίκια για δημόσιες υπηρεσίες όταν χιλιάδες δημόσια κτίρια, παρακμάζουν και απαξιώνονται. Το δημόσιο δεν είναι ο καλύτερος μάνατζερ, αλλά λύσεις υπάρχουν αρκεί να ξεπεραστούν αγκυλώσεις, συμφέροντα, στερεότυπα».
«Να συνειδητοποιήσουν οι γυναίκες – πρώτες από όλους – ότι δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτε από τους άντρες. Να στηρίξουμε και να στηριχθούμε στο φύλο μας. Οι ανισότητες και τα εμπόδια με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αίρονται, ας αντεπιτεθούμε λοιπόν».
Το “σχολείο” του αθλητισμού» λέει ο ολυμπιονίκης Δημοσθένης Ταμπάκος «είναι ουσιώδες για όλα τα παιδιά καθώς διδάσκει μέσα από το παιχνίδι». Και εξηγεί: «Ο αθλητισμός για τα παιδιά μπορεί να είναι ένα παιχνίδι που ανυψώνεται πέρα από τη νίκη και την ήττα, υπερβαίνει τη σοβαρότητα, είναι γεμάτο με χαμόγελα, με ευχαρίστηση και εσωτερική ικανοποίηση. Ένα παιχνίδι που μπορεί ενισχύει το συναίσθημα της χαράς, της διασκέδασης, της πειθαρχίας, της συνεργασίας και της ενότητας και να συντελείται η ενίσχυση των κινήτρων αυτοέκφρασης καθώς και των κινήτρων αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης των παιδιών».
Ακολουθώντας τη σκέψη του Ολυμπιονίκη, o Σταύρος Θεοδωράκης ανήρτησε στο Facebook:
Είδατε στο thelopotami.gr τις σκέψεις του Δημοσθένη Ταμπάκου; «Δένει» όλα αυτά που, σκόρπια, όλοι κάποια στιγμή έχουμε σκεφτεί:
– Ένα παιδί ξεκινάει να παίζει πολύ καιρό πριν μάθει να μιλάει
– Το παιχνίδι εξελίσσεται σε άθληση
– Με την άθληση τα παιδιά μαθαίνουν να βασίζονται σε φίλους, να εξασκούν δεξιότητες και να αντιμετωπίζουν μικρές και μεγάλες δυσκολίες
– Με τη χαρά της άθλησης διδάσκεται η συνεργασία, η πειθαρχία και τελικά ενισχύεται η αυτοέκφραση, η αυτοεκτίμηση και η αυτοπεποίθηση των παιδιών.
Μια αλληλουχία σκέψεων που επιβεβαιώνονται από τις παγκόσμιες επιστημονικές έρευνες οι οποίες δείχνουν ότι τα παιδιά της άθλησης έχουν προβάδισμα στην ευτυχία και πετυχαίνουν πιο εύκολα στη ζωή τους.
Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε ώστε να διευκολύνουμε ΟΛΑ τα παιδιά να φτάσουν στο γήπεδο, τον στίβο, στους… κρίκους;
Εδώ πρέπει να απαντήσω εγώ:
– Να διαθέσουμε κουπόνια σε όλους τους μαθητές για αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες (αυτό που ξεκίνησε ο Μακρόν στην Γαλλία).
– Να αποκτήσουμε επιτέλους εθνικό αθλητικό χάρτη με το σύνολο της δημόσιας αθλητικής υποδομής ανά περιφέρεια και ανά δήμο. Με περιγραφή της λειτουργικής τους κατάστασης και της τρέχουσας χρήσης τους. Και όλα αυτά να είναι διαδικτυακά διαθέσιμα στους πολίτες.
– Η Ελλάδα με ελάχιστες, μετρημένες στα δάκτυλα των χεριών, εξαιρέσεις, δεν χρειάζεται νέες αθλητικές εγκαταστάσεις. Χρειάζεται όμως συντήρηση και αξιοποίηση των αθλητικών της υποδομών. Εκεί πρέπει να επικεντρωθούμε. Με δημόσιες επενδύσεις, με συνεργασίες όπου χρειάζεται με ιδιώτες και κυρίως με αποφάσεις που θα απαντούν στις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών και τελικά των παιδιών μας.
Γιατί αυτό που λέει ο χρυσός ολυμπιονίκης είναι η αλήθεια: «Το να περάσουν όλα τα παιδιά από το “σχολείο” του αθλητισμού είναι μια επένδυση ζωτικής σημασίας για την κοινωνία».
Στη φωτογραφία ο μικρός Αντρέας δείχνει στον Δημοσθένη Ταμπάκο τις ικανότητές του στο μονόζυγο.
«Το 40% των γυναικών που ρωτήθηκαν φοβούνται τη σεξουαλική κακοποίηση και τη σωματική βία. Η πρόταση του Ποταμιού για συνεχείς περιπολίες ποδηλατών αστυνομικών στις «κόκκινες περιοχές», θα σταματούσε το ντόμινο της ερήμωσης ολόκληρων γειτονιών».
«Εμείς είμαστε η αιτία της μεγάλης φυγής», λέει τολμηρά ο Γιώργος Αμυράς. «Το βάρος της επιστροφής τους πέφτει αποκλειστικά σε εμάς που μείναμε εντός. Εμείς πρέπει να κατεδαφίσουμε την αναξιοκρατία, την διαφθορά, ένα κράτος φτιαγμένο οθωμανικά, την ανομία και γενικώς τα 1002 κακά που όλοι τα ζούμε και τα ξέρουμε απ´έξω κι ανακατωτά…. Όταν λοιπόν λέω “Θέλω να μπορούν να επιστρέψουν!’’, στην πραγματικότητα λέω ‘’Θέλω να αλλάξουμε!’’, ‘’Θέλω να τα αλλάξουμε όλα χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα’’. Τότε θα έχουν λόγο να επιστρέψουν».
«Ο Ούγκο, ο Κρίς, η Αϊσέ, ο Χασάν, η Χάνα, ο Σεργκέϊ…. παιδιά που στέκονται δίπλα μας στη στάση του λεωφορείου, είναι συμμαθητές και φίλοι του γιου και της κόρης μας. Έχουν τα ίδια άγχη και τα ίδια όνειρα με τα δικά μας παιδιά. Αλλά ζουν συνήθως σε πιο δύσκολες οικονομικές συνθήκες κι έχουν ένα πρόβλημα παραπάνω: τον τρόπο αντιμετώπισής τους από ένα τμήμα της κοινωνίας.»
«Είναι τόσο δύσκολο για την κυβέρνηση και την Περιφέρεια Αττικής να ξανακάνει πάρκο το Πεδίον του Άρεως; Να ξαναρχίσουν να παίζουν εκεί παιδιά», λέει ο συγγραφέας Θανάσης Χειμωνάς σε παρέμβαση του στο thelopotami.gr με τίτλο «Θέλω “φτου ξελευτερία” ξανά στο Πεδίον του Άρεως.»
«Ο Ζακ ήταν ένα ταλαντούχο παιδί. Αγωνιζόταν για τους πάσχοντες από HIV και τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και είχα νιώσει την φλόγα του», λέει ο εικαστικός και ηθοποιός Άγγελος Παπαδημητρίου σε παρέμβαση του στο thelopotami.gr με τίτλο «Θέλω χείρα βοηθείας και όχι πόδια τιμωρίας».
Δείτε τα Θέλω και τις λύσεις που προτείνουμε,εδώ
Στείλτε μας τα δικά σας θέλω,εδώ
