Δεν είναι απλή περίπτωση ο Άγγελος
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου δεν είναι απλή περίπτωση. Το καλοκαίρι έπαιζε στο Ηρώδειο στον «Άγγελο εξολοθρευτή» του Λουίς Μπουνιουέλ που διασκεύασε η Άντζελα Μπρούσκου. Κάποιοι βέβαια επιμένουν να τον θυμούνται μόνο ως Χόφμαν στους Στάβλους της Εριέτας Ζαΐμη των Ρήγα-Αποστόλου.
Έχεις φιλοδοξίες, τον ρωτούν και εκείνος απαντά: «Καμιά. Φιλοδοξία μου είναι να είμαι βοηθητικός, να είμαι σε μια παρέα και να μπορώ να βοηθήσω».
Το ’93 πήγε ως εικαστικός στην Μπιενάλε της Βενετίας – είχε ήδη ξεκινήσει τα πορσελάνινα γλυπτά του, υπέροχες, εύθραυστες απεικονίσεις αθωότητας – και το ’14 ως ηθοποιός στις Κάννες. Και όταν τον ρωτούν για την πολυπραγμοσύνη του αυτός παραπέμπει στην δεκαετία του ’50: «Ήμουν έξι χρόνων όταν η αγαπημένη μου δασκάλα, η κυρία Λουίζα, μου είπε: κάνε ό,τι θέλεις, κι εγώ τα έκανα όλα… γλυπτά, χορωδία, ζωγραφιές».
Γι’ αυτό σας λέω. Δεν είναι απλή περίπτωση ο Άγγελος. Θέλω να φωνάξω κάποιες από τις φράσεις του. Και όταν είπε στο https://thelopotami.gr «ΘΕΛΩ χείρα βοηθείας και όχι πόδια τιμωρίας» του έβγαλα για άλλη μια φορά το καπέλο. Ήξερε βέβαια τον Ζακ. Γιατί ο Άγγελος κινείται το ίδιο άνετα στο φουαγιέ της Λυρικής και στα στενά της Πατησίων. Και μπορεί να μην είναι «ενεργός στα social media» – τι τίτλος και αυτός; – αλλά γνωρίζει την αχίλλειο πτέρνα τους. Και λέει: «Αν τη ζέση που δείχνουμε για να είμαστε όλοι δικαστές και τιμωροί, την μεταβάλαμε σε ανθρώπινο ενδιαφέρον και με εφευρετικότητα δίναμε λύσεις, τότε άνθρωποι σαν τον Ζακ θα γλύτωναν ίσως από τα πόδια τιμωρίας».
Δες περισσότερα στο https://thelopotami.gr.
Ακολουθεί η σχετική ανάρτηση στο Facebook: