Η χώρα χρειάζεται ένα Κοινωνικό Συμβόλαιο που θα φέρνει κοντά τα λόγια με τις πράξεις
Ομιλία του Σταύρου Θεοδωράκη στην πρώτη συνεδρίαση της Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου (ΟΕΣ) του Κινήματος Αλλαγής
Φίλες και φίλοι,
Στην αρχή αυτού του νέου δρόμου, ενός δρόμου που δεν υπάρχει στον χάρτη, ενός δρόμου που εμείς θα ανοίξουμε, είναι ανάγκη ο καθένας από εμάς να σκεφθεί δύο πράγματα:
– Με ποιους πάμε
– Γιατί πάμε
Ας ξεκινήσω με το ποιο εύκολο: Γιατί πάμε; Ποιος είναι ο στόχος δηλαδή;
Πάμε να αλλάξουμε την Ελλάδα, να την βγάλουμε από τους βάλτους του λαϊκισμού, να γκρεμίσουμε τα τείχη του συντηρητισμού. Δίκαιη χώρα, ελεύθεροι πολίτες, οικονομικός εκσυγχρονισμός, κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Το όνομά μας μπορεί να γίνει ο οδηγός μας.
Κίνημα! – Μια υπόθεση πολλών
Αλλαγή! – Μια απόφαση πολλών
Όλα αυτά δεν θα επιτευχθούν με ευχολόγια και αφορισμούς. Χρειαζόμαστε σχέδιο, ιεράρχηση των στόχων, συμμαχίες και συγκρούσεις, δουλειά και αποτέλεσμα.
Η αλήθεια περνάει άσχημα σε αυτή τη χώρα. Έχει εκδιωχθεί από το ψέμα και τις μισές αλήθειες. Θα δώσω μόνο ένα παράδειγμα: Μακεδονικό. Η κοινωνία παρασύρθηκε από τους εθνικολαϊκιστές. Και η χώρα ηττήθηκε. Και η χώρα έχασε. Πρέπει να τολμήσουμε να πούμε ότι αν οι γείτονες μας εγκαταλείψουν τους αλυτρωτισμούς και είναι έτοιμοι για μια σύνθετη ονομασία -που θα περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία, αλλά δεν θα τον μονοπωλεί- είμαστε και εμείς έτοιμοι.
Δεν θα αντέξουμε πολύ ακόμη, ως προκεχωρημένο φυλάκιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια σπαρασσόμενη περιοχή. Η Ελλάδα πρέπει να γίνει η πρωτεύουσα της ευρωπαϊκής Βαλκανικής χερσονήσου. Αντίστοιχη τόλμη και διορατικότητα πρέπει να επιδείξουμε σε όλα τα μεγάλα εθνικά θέματα, οικονομικά και κοινωνικά. Από τη φορολογία και το ασφαλιστικό μέχρι την ασφάλεια και την υπογεννητικότητα. Η σύγκρουση με τον ΣΥΡΙΖΑκαι τη ΝΔ θα πρέπει να γίνει πάνω στα πραγματικά προβλήματα της χώρας.
Τι προτείνουν και τι προτείνουμε. Στους φόρους και τις εισφορές η παραγωγική Ελλάδα αναστενάζει. Οι δαπάνες στους πάνω ορόφους των υπουργείων αυξάνονται. Περνούν καλά εκεί πάνω… Η απελευθέρωση του δημοσίου από τα κομματικά δεσμά είναι πρώτης προτεραιότητας ζήτημα. Η αυτοκριτική για τα λάθη του παρελθόντος δεν είναι αρκετή. Χρειάζεται πρόταση για ένα νέο δημόσιο και ελπίζω μέχρι το συνέδριο να έχουμε προλάβει να το συζητήσουμε.
Ξέρετε ότι οι επεξεργασίες που έχει κάνει το Ποτάμι, ειδικά σε αυτόν τον τομέα, είναι και καινοτόμες και εφαρμόσιμες. Επίσης, τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όλες τις σύγχρονες μορφές τους πρέπει να είναι πολύ ψηλά στην ατζέντα του Κινήματος Αλλαγής. Δικαιοσύνη και Σεβασμός, από τις προσωπικές επιλογές μέχρι τα δικαιώματα των φυγάδων. Ανθρώπων που φεύγουν από τις χώρες τους για να γλιτώσουν από λειτουργία στρατιωτικού, κατά βάση, συστήματος δικαιοσύνης.
Πάμε λοιπόν στο 2ο ερώτημα: Με ποιους πάμε; Και δεν εννοώ ποιοι θα είναι οι σύμμαχοι μας μετά τις βουλευτικές εκλογές. Αυτή είναι μια άλλη συζήτηση που δεν είναι του παρόντος. Ας μην βιαζόμαστε. Αυτό που προέχει είναι: ποιοι δημιουργούν στο Κίνημα Αλλαγής, ποιοι προσκαλούνται, ποιοι χωράνε και ποιοι περισσεύουν. Δεν είναι μια ευχάριστη κουβέντα αλλά είναι μια κουβέντα που πρέπει να κάνουμε. Ας κοιτάξει ο καθένας τον διπλανό του… Αν τον γνωρίζει -και ακόμη περισσότερο αν του μοιάζει – έχουμε πρόβλημα. Στην αίθουσα δεν υπάρχουν αρκετές γυναίκες, δεν υπάρχουν αρκετοί νέοι, δεν υπάρχουν αρκετοί καινούργιοι. Πρέπει λοιπόν να θέσουμε τον κανόνα του τριάντα:
Το 30% των συνέδρων πρέπει να είναι γυναίκες
Το 30% των συνέδρων πρέπει να είναι νέοι κάτω των 40 ετών
Το 30% των συνέδρων πρέπει να είναι από τον ιδιωτικό τομέα
Το 30% των συνέδρων πρέπει να έρχονται από περιοχές εκτός Αθήνας και εκτός Θεσσαλονίκης
Μπορούμε να ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ αυτά τα τέσσερα τριαντάρια αρκεί να το αποφασίσουμε. Αρκεί να σκεφθούμε έξω από το κουτί. Το κομματικό κουτί.
Το Κίνημα Αλλαγής πρέπει να συναντήσει νέα κοινά. Μόνο τότε θα παίξουμε πρωταγωνιστικό ρόλο στην νέα εποχή. Αν αρκεστούμε σε αυτούς που έχουμε, τότε θα είμαστε μια συμπληρωματική δύναμη.
Χρειαζόμαστε τους έμπειρους αλλά χρειαζόμαστε και τους άπειρους. Χρειαζόμαστε τους παλιούς αλλά χρειαζόμαστε και τους νέους. Το συνέδριο δεν θα πρέπει να να είναι μια συνάντηση φανατικών. To συνέδριο μπορεί να είναι μια συνάντηση πολιτών που εκπροσωπούν την παραγωγική, δημιουργική Ελλάδα. Οι φανατικοί δεν δημιουργούν πλέον πλειοψηφικά ρεύματα. Και εμείς θέλουμε να είμαστε ένα πλειοψηφικό ρεύμα. Γι’ αυτό είναι επιτακτική ανάγκη να ανοίξουμε πολλά παράλληλα μονοπάτια που θα οδηγούν στο Κίνημα Αλλαγής. Υπάρχουν τρόποι και μπορούμε τις επόμενες μέρες να το συζητήσουμε.
Στη Γαλλία στο πρώτο συνέδριο του κόμματος του Εμμανουέλ Μακρόν οι σύνεδροι – όλοι οι σύνεδροι – βγήκαν με κλήρωση! Η ισότητα των μελών. Έτσι το νέο μέλος και ο παλιός συνδικαλιστής έχουν τις ίδιες πιθανότητες να βρεθούν στο συνέδριο.
Το συνέδριο του Μαρτίου θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την επιτυχία του εγχειρήματος μας. Θέλουμε ένα Κίνημα ανοιχτό, αποτελεσματικό.
ΑΝΟΙΧΤΟ Κίνημα σημαίνει:
– Δυνατότητα σε όλους να γίνουν στελέχη και να επηρεάσουν τις αποφάσεις
– Διάλογος με ομάδες και κινήματα
– Σεβασμός της διαφορετικής άποψης
Δεν θα πρέπει να μας πανικοβάλλουν και ούτε να δαιμονοποιούμε τις μικρές διαφοροποιήσεις στη βουλή και στον δημόσιο χώρο. Είμαστε ένα μεγάλο σύγχρονο κόμμα και οι διαφοροποιήσεις, οι διαφορετικές απόψεις, μπορεί να είναι ο πλούτος μας, αν είναι η αφορμή για σύγχρονους προβληματισμούς.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ Κίνημα σημαίνει:
– Χώρος στους εμπειρογνώμονες
– Συνεχής αξιολόγηση στελεχών (αλλά και εργαζομένων)
– Δράσεις και όχι μόνο λόγια
Και όλα αυτά βασισμένα σε νέες αρχές και θεσμούς. Ενδεικτικά: Διαφάνεια στα οικονομικά με ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και με κόφτη σε περίπτωση υπέρβασης των δαπανών.
Φίλες και φίλοι,
Δεν θα πρέπει να φοβηθούμε τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις, τις νέες αναζητήσεις. Ο παλιός δρόμος δεν θα μας φέρει νέες νίκες. Υπάρχουν άνθρωποι που μας περιμένουν εκεί έξω. Να ακούσουμε όσους σκέφτονται, παράγουν, βελτιώνουν. Όλους αυτούς που υποφέρουν σήμερα με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Όλους αυτούς που περπατούν με τον άνεμο αντίθετα, χωρίς ποτέ να ζητάνε αντάλλαγμα από την πολιτική εξουσία. Θέλουν να αποκτήσουν φωνή, αλλά μια φωνή που τους ταιριάζει, όχι μια φωνή που έρχεται από το πηγάδι του παρελθόντος. Μόνο τότε θα κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους και θα έρθουν μαζί μας, για να αλλάξουμε τις πολιτικές της «οικονομικής αδικίας» και του «κοινωνικού αναχρονισμού».
Η χώρα εκτός από μνημόνια χρειάζεται ένα Κοινωνικό Συμβόλαιο που θα φέρνει κοντά τα λόγια με τις πράξεις. Όμως στην υπογραφή αυτού του Συμβολαίου δε θα έρθουν οι πολίτες που δεν εμπιστεύονται τους πολιτικούς. Αυτό είναι το πρώτο στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε. Η μάχη της εμπιστοσύνης είναι τόσο σημαντική όσο και η μάχη του περιεχομένου. Οι άνθρωποι που πίστεψαν στο εγχείρημα δεν μας έχουν δώσει λευκή επιταγή. Προσμένουν αποτελέσματα για να μας στηρίξουν.
Ένα συνέδριο καταγραφής συσχετισμών και διατήρησης ισορροπιών θα σημάνει το τέλος της μάχης προτού καλά-καλά αυτή αρχίσει. Καπελώματα, σπρωξίματα και αποκλεισμοί είναι ο ένας κίνδυνος.
Αμπελοφιλοσοφίες, κλισέ και κούφια λόγια είναι ο άλλος κίνδυνος.
Το Συνέδριο του Μαρτίου είναι μια μεγάλη ευκαιρία για το ΠΟΤΑΜΙ, τους Μεταρρυθμιστές, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΙΔΗΣΟ, τη ΔΗΜΑΡ, τις Κινήσεις, την ΕΔΕΜ, τους Οικολόγους, τον Νίκο, τον Γιώργο, τον Δημήτρη…
Είναι η μεγάλη ευκαιρία να πιστέψουμε όλοι εμείς ότι μπορούμε να κάνουμε μια νέα αρχή. Κι αν αυτό συμβεί τότε εύκολα -ή μάλλον πιο εύκολα- θα πιστέψει και η κοινωνία σε εμάς.
Δείτε το βίντεο της ομιλίας:
Δείτε φωτογραφίες:
Φωτογραφίες: Θοδωρής Μανωλόπουλος