Ο Μακεδονικός «σταυρός» του Σταύρου
Έχουμε εθιστεί να αντιλαμβανόμαστε την πολιτική έτσι όπως υπαγορεύεται από το κομματικό συμφέρον και ταυτόχρονα να θέλουμε πολιτικούς που να έχουν το θάρρος της γνώμης τους, δηλαδή να λειτουργούν, τουλάχιστον στα μείζονα προβλήματα, ανεξάρτητα και με γνώμονα το ευρύτερα επωφελές. Ωστόσο, δεν γίνεται να έχουμε και τα δυο σε συσκευασία του ενός. Το ιδανικά αποδεκτό προσκρούει ενίοτε στην κομματική γραμμή. Πρέπει κάποια στιγμή -και η στιγμή είναι τώρα που διαμορφώνεται επίπονα ένα νέο πολιτικό σκηνικό και μια νέα αντίληψη για την άσκηση της πολιτικής- να δώσουμε την ευκαιρία σε πολιτικούς να υπερβαίνουν τις κομματικές γραμμές προς χάριν του ευ πολιτεύεσθαι.
Η περίπτωση του Σταύρου Θεοδωράκη με τη δημιουργία του Ποταμιού φιλοδοξεί να φέρει αυτή τη νέα αντίληψη πολιτικής που έρχεται σε αντίθεση με τον κομματικό τακτικισμό. Ο Θεοδωράκης αντιμετώπισε την πολιτική ευρύτερα, πιο ανοικτά, και επεδίωξε να υπαγορεύονται οι αποφάσεις του από αρχές και όχι κομματικές συγκυρίες. Με δεδομένο το κλίμα πόλωσης που κυριαρχεί, αυτός είναι ο δυσκολότερος δρόμος. Και σίγουρα, ο πιο αντιδημοφιλής.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Θεοδωράκης δεν κάνει τα χατίρια στην πολιτική συγκυρία. Το Μακεδονικό είναι ένα ζήτημα ιδιαίτερα ευαίσθητο, πολύπλοκο και ακανθώδες και κυρίως, έχει πολιτικό κόστος. Ωστόσο, αυτό δεν ζητούμε από τους πολιτικούς μας; Το θάρρος της γνώμης τους και την καθαρή τοποθέτηση πάνω στα ζητήματα που προκύπτουν.
Σωστά ή λάθος, ο Σταύρος Θεοδωράκης θεωρεί ότι η συμφωνία για το Μακεδονικό είναι θετική και επωφελής για τα εθνικά συμφέροντα. Αυτό τον φέρνει σε ευθεία σύγκρουση με την κομματική συμμαχία στην όποια μετέχει. Το πρόβλημα που προκύπτει ξεκάθαρα είναι το αν στο συγκεκριμένο εθνικό ζήτημα πρέπει να ακολουθήσει αυτό που θεωρεί ως εθνικά σωστό ή να σιωπήσει προς χάριν μιας εύθραυστης, έτσι κι αλλιώς, κομματικής ενότητας.
Τελικά, τι ζητάμε από τους πολιτικούς μας; Να πειθαρχούν -ενάντια στις αρχές τους- στην κομματική γραμμή ή να υπηρετούν το εθνικό συμφέρον πληρώνοντας το όποιο αντίτιμο;
Γιατί σίγουρα, αυτή η θέση του Σταύρου, του δημιουργεί περισσότερα προβλήματα και δεν διευκολύνει τα στενά κομματικά του συμφέροντα. Ο ίδιος που μετρά τα λόγια του διεμήνυσε ότι η ενέργειά του αυτή δεν σημαίνει ευρύτερη στήριξη στην κυβέρνηση. Σε αυτό υπήρξε σαφής, όπως σαφής υπήρξε και στη στάση του για τη συμφωνία.
Αυτό που οφείλουμε πλέον να ξεκαθαρίσουμε σαν χώρα και σαν πολίτες είναι το πώς ακριβώς θέλουμε τους πολιτικούς μας: κομματικά πειθήνιους ή πολιτικά ανεξάρτητους; Ο Σταύρος Θεοδωράκης από την πρώτη στιγμή της πολιτικής του καριέρας ξεκαθάρισε ότι θα αντιμετωπίσει την πολιτική με άλλο πνεύμα – και μια βασική συνιστώσα αυτής της πολιτικής είναι η αντιμετώπιση του τυφλού κομματισμού!
Συντάκτης: Αντώνης Δελλατόλας
Πηγή: pontiki.gr