Γιατί με τον Σταύρο

2 Νοεμβρίου 2017

Στις 12 Νοεμβρίου είναι οι εκλογές για την ηγεσία του νέου, ενιαίου πολιτικού φορέα στον προοδευτικό μεσαίο χώρο (τον όρο «κεντροαριστερά» τον θεωρώ περιοριστικό). Έναν χώρο μεταξύ «δεξιάς» και «αριστεράς» που παλαιότερα σε αυτόν δέσποζε το ΠΑΣΟΚ, και πριν από αυτό η Ένωση Κέντρου και ακόμα πιο πριν οι Φιλελεύθεροι. Έναν χώρο που περιλαμβάνει κεντροαριστερούς σοσιαλδημοκράτες, κεντρώους φιλελεύθερους, προοδευτικούς, οικολόγους, μεταρρυθμιστές. Έναν χώρο που ήρθε η ώρα να μετεξελιχθεί, να ενοποιηθεί, παίζοντας πλέον τον ρόλο του πρωταγωνιστή και όχι του κομπάρσου.

Οι διεργασίες λοιπόν αυτές δεν αφορούν μόνο τη ΔΗ.ΣΥ., το ΠΑΣΟΚ, το ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ. ή το Ποτάμι, αλλά αφορούν την ενοποίηση αυτού του χώρου. Αυτό που θα καθορίσει τις εξελίξεις κατά τη γνώμη μου, δεν είναι τόσο ο νικητής των εκλογών, αλλά η συμμετοχή του κόσμου. Για να προκύψουν συνέργειες και να βγει κάτι δυνατό και όχι καχεκτικό.

Για την ηγεσία του νέου φορέα μπορεί να ψηφίσει όποιος πολίτης θεωρεί ότι η χώρα χρειάζεται πολιτική σταθερότητα, όποιος θεωρεί ότι η πόλωση των ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ μας απομακρύνει από τις λύσεις που έχει ανάγκη η χώρα. Η νέα ηγεσία θα αναλάβει τη διαδικασία μετεξέλιξης και ενοποίησης του χώρου. Όσο και αν μιλάνε όλοι οι υποψήφιοι την ίδια γλώσσα, μιλάνε με ξεχωριστές «διαλέκτους» και αυτό τους διαφοροποιεί. Και εκτός από το τι λέει ο καθένας, σημασία έχει και το τι έχει κάνει ο καθένας.

Εγώ σε αυτήν την προσπάθεια είμαι με τον Σταύρο Θεοδωράκη. Όχι ότι οι άλλοι υποψήφιοι δεν είναι ικανοί, απλώς ο Σταύρος με έχει πείσει περισσότερο ότι θα τολμήσει, θα κάνει τομές που είναι απαραίτητες για να μετεξελιχθεί ο χώρος και να μην είναι απλώς μια «ξαναζεσταμένη σούπα».

Με έχει πείσει ότι θα τα βάλει με τις παθογένειες του παρελθόντος, ότι θα τα βάλει με το πελατειακό σύστημα, ότι καθένας θα προχωράει ανάλογα με την αξία του και όχι τη γνωριμία του. Με έχει πείσει ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν θα μπαίνουν σε ζυγαριές. Με έχει πείσει από τις μάχες που έχει δώσει και θα συνεχίσει να δίνει στο Κοινοβούλιο, ότι είναι ο πιο κατάλληλος να αντιμετωπίσει στα ίσα τον κ. Τσίπρα, αλλά και τον κ. Μητσοτάκη. Με έχει πείσει ότι θέλει και μπορεί να φτιάξει μια δυνατή ομάδα γύρω του, από τα πολλά ικανά πρόσωπα που υπάρχουν στον χώρο. Με έχει πείσει ότι πλέον είναι πολύ πιο ώριμος και έμπειρος από τον αρχικό, ενθουσιώδη, νέο πολιτικό του 2014. Με έχει πείσει ότι πιστεύει αυτό που κι εγώ θεωρώ σήμερα προτεραιότητα: ότι η χώρα δεν χρειάζεται άλλες ιδεολογικές αναλύσεις αλλά βιώσιμες λύσεις στα προβλήματα που υπάρχουν. Δηλαδή, λύσεις που προκύπτουν όταν η οικονομική ανάπτυξη συναντάει την κοινωνική συνοχή και τον σεβασμό στο περιβάλλον. Λύσεις που μπορεί να ξεβολέψουν «καταστάσεις», αλλά είναι πλέον μονόδρομος.

Με τις αρχές αυτές πρέπει να «ποτιστεί» ο χώρος και μετά, με αυτές τις αρχές, να «ποτίσουμε» και τη χώρα. Και αν θέλουμε να αλλάξουμε τα πράγματα στη χώρα, πρέπει να ξεκινήσουμε από τον προοδευτικό μεσαίο χώρο.

Στις 12 Νοεμβρίου οι προοδευτικοί πολίτες μπορούν και πρέπει να μιλήσουν, αποφασίζοντας αν ο προοδευτικός μεσαίος χώρος θα αλλάξει σελίδα…

Πηγή: Τα Νέα

Επιστροφή