Να αντικαταστήσουμε τη λέξη «μεταρρυθμίσεις» με τον όρο «τώρα-ρυθμίσεις»

Να αντικαταστήσουμε τη λέξη «μεταρρυθμίσεις» με τον όρο «τώρα-ρυθμίσεις»

«Mε τόλμη προχωράμε απέναντι στο μέλλον και όχι με συνεχείς υποχωρήσεις», τόνισε ο Σταύρος, μιλώντας στην παρουσίαση του βιβλίου του Κωστή Χατζηδάκη «Μεταρρυθμίσεων Ανάβασις. Ευρωπαίοι εξ ανάγκης ή εκ πεποιθήσεως», χθες το βράδυ σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας. Χρησιμοποίησε μάλιστα ένα νέο όρο που θα αντικαταστήσει τη λέξη μεταρρυθμίσεις, καθώς, όπως τόνισε «η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από μεταρρυθμίσεις, αλλά από “τωραρυθμίσεις”. “Τώρα-ρυθμίσεις”! Και αυτή είναι η δική μου προσπάθεια πια. Η προσπάθεια του Ποταμιού, να αποσυρθεί ο όρος μετά-ρυθμίσεις και να την αντικαταστήσουμε από τη λέξη και από τον όρο “τώρα-ρυθμίσεις”. Όταν λέμε μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα, πάντα εννοούμε ότι αφορούν κάποια άλλη προσπάθεια μετά. Το αόριστο “μετά”. Το ασφαλιστικό ήταν για το μετά. Τα μη κρατικά πανεπιστήμια αφορούσαν και αυτά το μετά. Η προστασία του περιβάλλοντος αφορά το μετά. Σκεφτείτε όλα τα πράγματα που αναβάλαμε τα τελευταία χρόνια. Όχι τα πράγματα που δεν γίνονται μόνο σήμερα. Αλλά και τα πράγματα που αναβάλαμε, στα χρόνια της ΝΔ, στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ. Μία συνεχής αναβολή γιατί κάποιες συντεχνίες, κάποιοι οπαδοί, κάποια συμφέροντα, δεν ήθελαν τις αλλαγές που ήταν απαραίτητες να γίνουν» σημείωσε. «Και κάπως έτσι, με όλα αυτά που αναβάλαμε, που τα μετατοπίσαμε στον χρόνο, που δεν τολμήσαμε να κάνουμε, όλα αυτά μας έφεραν σε αυτή την χρεοκοπία. Και είναι αυτά που μας χρεοκοπούν ακόμη και σήμερα» πρόσθεσε.

Οι δύο τομείς στους οποίους επιβάλλεται άμεσα να γίνουν μεταρρυθμίσεις, τόνισε ο Σταύρος, είναι η παιδεία και η δημόσια διοίκηση. «Η χώρα σε αυτούς τους δύο τομείς, που θα κρίνουν το μέλλον της, ή θα την περιθωριοποιήσουν ή θα τη βάλουν μπροστά, δεν προχωράει. Και δεν προχωράει αυτή τη φορά με συγκεκριμένη ευθύνη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ» τόνισε. Αναφερόμενος στο άρθρο 16, επεσήμανε ότι «είμαστε μία από τις ελάχιστες χώρες του κόσμου που απαγορεύουμε ρητά την ύπαρξη μη κρατικών πανεπιστημίων. Με την ίδια λογική θα έπρεπε να απαγορεύσουμε να πηγαίνει κάποιος τα παιδιά σου σε ιδιωτικά σχολεία στην Ελλάδα ή σε ιδιωτικά πανεπιστήμια στο εξωτερικό». Κάλεσε παράλληλα τους βουλευτές -και από το κυβερνητικό στρατόπεδο- να συναινέσουν ώστε να προχωρήσει η αναθεώρηση του άρθρου 16.

Μιλώντας για την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων στη δημόσια διοίκηση, ο Σταύρος επεσήμανε ότι «δεν θα αλλάξουμε τη χώρα, δε θα αλλάξουμε τη ζωή μας, δεν θα αλλάξουμε την οικονομία αν δεν αλλάξουμε το κράτος με μια μεγάλη μεταρρύθμιση».

Ερωτηθείς από τον Παύλο Τσίμα, που συντόνιζε τη συζήτηση, για τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να υπάρξουν μεγάλες μεταρρυθμίσεις, ο Σταύρος είπε πως το ένα στοιχείο είναι ο ηγέτης. «Κάποιος πρέπει να μπει μπροστά. Κάποιος πρέπει να τολμήσει. Κάποιος πρέπει να σκεφτεί την πατρίδα και όχι τις συντεχνίες ή το κόμμα του» είπε και πρόσθεσε πως το δεύτερο απαραίτητο στοιχείο είναι «αυτό που το Ποτάμι αποκαλεί «η συνωμοσία του καλού». Και διευκρίνισε πως «δεν αρκεί ένα κόμμα, με την έννοια ότι πρέπει στις μεταρρυθμίσεις να βρεθούν συμπαραστάτες από όλους τους τομείς. Εάν μια μεταρρύθμιση δεν γίνει υπόθεση τμημάτων της κοινωνίας και μείνει ως κομματική υπόθεση, αυτό σημαίνει ότι ναυαγεί ή έστω, πολεμιέται πολύ εύκολα. Χρειαζόμαστε λοιπόν μια “συνωμοσία του καλού” που μπορεί να κάνει αυτές τις μεταρρυθμίσεις πράξεις και όχι απλά νομοθετήματα» κατέληξε σχετικά.

Στην παρέμβασή του για τη Συμφωνία των Πρεσπών και τη στάση του Ποταμιού ο Σταύρος ξεκαθάρισε πως «το Ποτάμι δεν αλλάζει την άποψή του, αλλά δεν στερούμαστε το δικαίωμα να κρίνουμε δηλώσεις που προσβάλλουν τον ελληνικό λαό ή τους Μακεδόνες μας». Πρόσθεσε δε, πως «η θέση μας είναι ξεκάθαρη από την πρώτη στιγμή. Θέλουμε λύση, και πιστεύουμε ότι η Ελλάδα δεν κινδυνεύει από τους Βόρειους γείτονές της. Πιστεύουμε ότι το συμφέρον της χώρας, το συμφέρον των παιδιών είναι να λήξει αυτή η εκκρεμότητα. Είπα και στη Βουλή ότι αυτή η συμφωνία που ήρθε δεν ήταν η καλύτερη. Υπάρχουν σημεία με τα οποία διαφωνεί το Ποτάμι από την πρώτη στιγμή. Πιστεύουμε όμως ότι πρέπει να υπάρχει λύση. Γιατί εάν παρατείνεται το πρόβλημα δεν βλέπουμε τι θα κερδίσουμε». Σχολιάζοντας την ανακοίνωση του Μεγάρου Μαξίμου που επιτέθηκε στο Ποτάμι για τη στάση του υπογράμμισε πως «επειδή δεν μπορούσαν να απευθυνθούν με αυστηρότητα στο εσωτερικό της κυβέρνησης, στον άλλον εταίρο, προσπαθούν να κάνουν κουμάντο στα κόμματα των άλλων, στο Ποτάμι. Εμείς είμαστε Ποτάμι, τολμάμε και λέμε τα πράγματα με τον τρόπο που εμείς βλέπουμε την πραγματικότητα, τολμάμε και επιλέγουμε τις δύσκολες λύσεις, τολμάμε και λέμε ότι η χώρα έχει ανάγκη από μία φιλελεύθερη ευρωπαϊκή κατεύθυνση, αλλά ταυτόχρονα τολμάμε και λέμε ότι πολλά προβλήματα δεν πρέπει να παρατείνονται και να βρίσκουμε τη στιγμή που πρέπει, τη λύση που πρέπει».

Διαβάστε τις παρεμβάσεις του Σταύρου:

Ότι ο Κωστής Χατζηδάκης γράφει καλά, τα λέει καλά, έχει μεταρρυθμιστικό οίστρο, το περίμενα. Αλλά το ότι θα στήσει μερικά πρωτοσέλιδα αυτές τις μέρες για να κάνει πιο ενδιαφέρουσα τη σημερινή βραδιά, δεν το είχα υπολογίσει καθόλου.

Ας μιλήσουμε τώρα για το βιβλίο

Θα σας εκπλήξω, αλλά η άποψη μου είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από μεταρρυθμίσεις.
Η χώρα έχει ανάγκη από ”Τωραρυθμίσεις”. ”Τω-ρα-ρυθμίσεις”! Και αυτή είναι η δική μου προσπάθεια πια. Η προσπάθεια του Ποταμιού, να αποσυρθεί ο όρος μετά-ρυθμίσεις και να την αντικαταστήσουμε από την λέξη και από τον όρο “τώρα-ρυθμίσεις”.

Και εισηγούμαστε μία ευρεία οριζόντια αναθεώρηση των λεξικών. Οι λέξεις: μετά, αργότερα, κάποτε, θα δούμε, αύριο, κατόπιν, θα πρέπει να αποσυρθούν από το πολιτικό λεξιλόγιο.
Και αντιστοίχως η άποψή μας είναι ότι αυτές οι φράσεις που χρησιμοποιεί ο λαός μας για άλλο πράγμα και χρησιμοποιούν συχνά οι πολιτικοί για την πολιτική, δηλαδή : Έχει ο Θεός, και αύριο μέρα είναι, πέρα βρέχει, ες αύριον τα σπουδαία, θα πρέπει να αποσυρθούν από το πολιτικό λεξιλόγιο και να είναι πια μέρος απλώς της λογοτεχνίας και της καθημερινότητας.

Γιατί, όταν λέμε μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα, πάντα εννοούμε ότι αφορά κάποια άλλη προσπάθεια μετά. Αφορά δηλαδή το αόριστο “μετά”. Το ασφαλιστικό ήταν για το μετά. Τα μη κρατικά πανεπιστήμια αφορούσαν και αυτά το μετά. Η προστασία του περιβάλλοντος αφορά το μετά.
Σκεφτείτε όλα τα πράγματα που αναβάλαμε τα τελευταία χρόνια. Όχι τα πράγματα που δεν γίνονται μόνο σήμερα. Αλλά και τα πράγματα που αναβάλαμε, στα χρόνια της ΝΔ, στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ.
Μία συνεχή αναβολή γιατί κάποιες συντεχνίες, κάποιοι οπαδοί, κάποια συμφέροντα, δεν ήθελαν τις αλλαγές που ήταν απαραίτητες να γίνουν.
Και κάπως έτσι, με όλα αυτά που αναβάλαμε, που τα μετατοπίσαμε στον χρόνο, που δεν τολμήσαμε να κάνουμε, όλα αυτά μας έφεραν σε αυτή την χρεοκοπία. Και είναι αυτά που μας χρεοκοπούν ακόμη και σήμερα.

Γιατί, κοινή παραδοχή όχι μόνο των δικών μου ανθρώπων ή των ανθρώπων του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά νομίζω της συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας, είναι ότι οι μεταρρυθμίσεις πυροβολούνται ακόμη και σήμερα.

Θα μπορούσα να πω μόνο δύο πεδία: το ένα είναι η παιδεία. Και το άλλο, όπως φαντάζεστε, είναι η δημόσια διοίκηση.

Ενδεικτικά το άρθρο 16 και επίσης ενδεικτικά για τη δημόσια διοίκηση, το θέμα της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων και της αξιοποίησης των κατάλληλων ανθρώπων σε όλες τις θέσεις.
Η χώρα σε αυτούς τους δύο τομείς, που θα κρίνουν το μέλλον της, ή θα την περιθωριοποιήσουν ή θα τη βάλουν μπροστά, δεν προχωράει. Και δεν προχωράει αυτή τη φορά με συγκεκριμένη ευθύνη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που είναι στα πράγματα αυτή την εποχή.

Ειδικά για το άρθρο 16, προφανώς υπάρχει μεγαλύτερη υποκρισία, γιατί είμαστε μία από τις ελάχιστες χώρες του κόσμου που απαγορεύουμε ρητά την ύπαρξη μη κρατικών πανεπιστημίων. Με την ίδια λογική θα έπρεπε να απαγορεύσουμε να πηγαίνει κάποιος τα παιδιά σου σε ιδιωτικά σχολεία στην Ελλάδα ή σε ιδιωτικά πανεπιστήμια στο εξωτερικό. Θεωρώ λοιπόν και θα κάνω μια συνεχή προσπάθεια μετά τη δημοσιοποίηση μιας μεγάλης πρωτοβουλίας πολλών και άξιων πανεπιστημιακών.

[…]

Κάποιοι άνθρωποι- και από το κυβερνητικό στρατόπεδο που έχουν αποφασίσει ότι αυτό πρέπει να αλλάξει- θα κάνουμε μια τελευταία προσπάθεια στη Βουλή να συναινέσουμε, έστω και με μια σχετική πλειοψηφία των 151, στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, ώστε να αποκτήσει η χώρα μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια παράλληλα με τα μεγάλα δημόσια πανεπιστήμια.

Και προφανώς η άλλη μεγάλη μεταρρύθμιση, που εκεί, επιτρέψτε μου, γιατί εγώ θέλω να είμαι εντάξει και με τους φίλους μου, πολλοί έχουν μείνει μεταξεταστέοι από το πολιτικό σύστημα.
Η δημόσια διοίκηση. Δεν θα αλλάξουμε τη χώρα, δε θα αλλάξουμε τη ζωή μας, δε θα αλλάξουμε την οικονομία αν δεν αλλάξουμε το κράτος με μια μεγάλη μεταρρύθμιση.

Ο Κωστής Χατζηδάκης τολμάει και λέει πολλά σε αυτό το βιβλίο. Πραγματικά τολμάει. Δεν τα λέει όλα. Λέει όμως σχεδόν τα περισσότερα. Πολλά που θα ενοχλήσουν τους συστημικά συντηρητικούς και σίγουρα τους ιδεοληπτικά λαϊκιστές.
Θα πρέπει, λοιπόν, πιστεύω να βρούμε όλοι τον χρόνο – το όλοι πάει σε αυτούς που θέλουν να καθορίζουν τα πολιτικά πράγματα της χώρας – να δούμε προσεκτικά το βιβλίο του Κωστή Χατζηδάκη και τις προτάσεις τις οποίες κάνει, πολλές από τις οποίες τις έχουμε κάνει κι εμείς. Σε σημείο μάλιστα που για να συγχρονιστώ και λίγο με τα πρωτοσέλιδα των ημερών και απευθυνόμενος στον Κωστή Χατζηδάκη θα έλεγα ότι αν δεν ήξερα ότι έχει ένα λαμπρό μέλλον στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας θα τους πρότεινα να συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του Ποταμιού.

Απαντώντας στο ερώτημα του Παύλου Τσίμα για τα δημοσιεύματα που τον θέλουν να είναι επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας και ταυτόχρονα να αλλάζει άποψη για το Μακεδονικό, ο Σταύρος απάντησε:

Πολλοί πολιτικοί, πολλοί σχολιαστές, και όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ, θεωρούν ότι οι θέσεις σου, η ψήφος σου, οι τοποθετήσεις πρέπει κάθε μέρα να μπαίνουν σε μια ζυγαριά. “Τι μου δίνεις, τι χάνω, τι κερδίζω, τι με συμφέρει, τι δεν με συμφέρει”. Δεν βλέπω τα πράγματα έτσι. Και δεν θα μείνω στην πολιτική υπηρετώντας την έτσι.
Και θα παρακαλούσα αυτούς που βάζουν τους τίτλους να προσπαθούν να σκεφτούν λίγο διαφορετικά και να μην κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια.
Το Ποτάμι το έκανε ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή. Πολιτεύεται με βάση τις αρχές του, τις απόψεις του, τις συζητήσεις που κάνουν τα στελέχη του. Βέβαια, το πρωτοσέλιδα, ότι είμαι στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ δεν με έχουν ξαφνιάσει γιατί αν θυμάστε καλά πριν από 6 μήνες, τον Μάιο, ήμουν επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Κάθε 6 μήνες αλλάζω και ένα ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Είναι κάτι αστείο, είναι κάτι που δεν έχει σχέση με τη δική μου προσωπικότητα, αν και γενικότερα θεωρώ ότι ένας άνθρωπος που ίδρυσε ένα Κίνημα, που θέλει να τα αλλάξει όλα στη χώρα, δεν θα πρέπει, πέρα από συμφωνίες ή διαφωνίες, πέρα από συνεργασίες, να προσχωρεί σε άλλα κόμματα καθότι έτσι είναι ένα κακό δείγμα στην κοινωνία, είναι ένα δείγμα ότι όλα στην πολιτική αλλάζουν με βάση την καριέρα. Δεν το πιστεύω λοιπόν, θα επιμείνω στις απόψεις μου.

Απαντώντας στο ερώτημα του δημοσιογράφου Παύλου Τσίμα αν το Ποτάμι θα στηρίξει τη Συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή, ο Σταύρος απάντησε:

Τώρα, υποχρεούμαι να δώσω μία μικρή απάντηση στο ερώτημα που μπορεί να κάνουν όσοι δεν είναι προσεκτικοί σε αυτά που λέει το Ποτάμι.
Η θέση μας, φίλες και φίλοι, είναι ξεκάθαρη από την πρώτη στιγμή.
Θέλουμε λύση, και πιστεύουμε ότι η Ελλάδα δεν κινδυνεύει από τους Βόρειους γείτονές της. Και πιστεύουμε ότι το συμφέρον της χώρας, το συμφέρον των παιδιών είναι να λήξει αυτή η εκκρεμότητα. Είπα και στη Βουλή ότι αυτή η συμφωνία που ήρθε δεν ήταν η καλύτερη. Υπάρχουν σημεία με τα οποία διαφωνεί το Ποτάμι από την πρώτη στιγμή.
Αλλά απ’ την άλλη αναλογιζόμαστε τι κερδίσαμε όλα αυτά τα χρόνια. Τον Μάρτιο λοιπόν, οι Έλληνες θα πρέπει να πάρουν μία μεγάλη απόφαση που δεν θα είναι εύκολη. Θα πρέπει δηλαδή, είτε να πουν “όχι” σε κάτι που στηρίζουν όλοι οι σύμμαχοί μας ή θα πρέπει να βαδίσουν έναν δύσκολο δρόμο μίας συμφωνίας που πολλά πράγματα θα κριθούν στην πράξη, θα κριθούν με βάση τη διάθεση και του πολιτικού προσωπικού της χώρας, αλλά και των πολιτών.

Λέω λοιπόν, ότι το Ποτάμι δεν αλλάζει την άποψή του.
Το Ποτάμι πιστεύει ότι πρέπει να υπάρχει λύση γιατί το πρόβλημα εάν παρατείνεται δεν βλέπουμε τι θα κερδίσουμε.
Όμως, από την άλλη δεν στερούμαστε το δικαίωμα να κρίνουμε δηλώσεις που προσβάλλουν τον ελληνικό λαό ή τους Μακεδόνες μας. Τοποθετούμαστε λοιπόν στα πράγματα όπως εξελίσσονται, περιμένουμε τα τελικά κείμενα και θα τα πούμε στην Βουλή.

Και κάτι ακόμα, δεν υπάρχουν υποδείξεις για το Ποτάμι και αυτή τη φορά αναφέρομαι κυρίως προς τους ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ και συγκεκριμένα του Μεγάρου Μαξίμου που την Κυριακή το απόγευμα ένγαλαν μια ανακοίνωση, επειδή δεν μπορούσαν να απευθυνθούν με αυστηρότητα στο εσωτερικό της κυβέρνησης, στον άλλον εταίρο, προσπαθούν να κάνουν κουμάντο στα κόμματα των άλλων, στο Ποτάμι. Προχθές μας έλεγαν πράκτορες της Μέρκελ, χθες μας έλεγαν ότι είμαστε υπεύθυνοι εθνικά και τώρα λένε πάλι ότι είμαστε διαπλεκόμενοι. Δεν συμβαίνει τίποτα από όλα αυτά.

Είμαστε Ποτάμι, τολμάμε και λέμε τα πράγματα με τον τρόπο που εμείς βλέπουμε την πραγματικότητα, τολμάμε και επιλέγουμε τις δύσκολες λύσεις, τολμάμε και λέμε ότι η χώρα έχει ανάγκη από μία φιλελεύθερη ευρωπαϊκή κατεύθυνση, αλλά ταυτόχρονα τολμάμε και λέμε ότι πολλά προβλήματα δεν πρέπει να παρατείνονται και να βρίσκουμε τη στιγμή που πρέπει, τη λύση που πρέπει.

[…]

Απαντώντας στο ερώτημα του Παύλου Τσίμα για τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να υπάρξουν μεγάλες μεταρρυθμίσεις ο Σταύρος απάντησε:

Το ένα στοιχείο είναι ο ηγέτης. Κάποιος πρέπει να μπει μπροστά. Κάποιος πρέπει να τολμήσει. Κάποιος πρέπει να σκεφτεί την πατρίδα και όχι τις συντεχνίες ή το κόμμα του. Το δεύτερο αναγκαίο πράγμα για τις μεταρρυθμίσεις, είναι αυτό που το Ποτάμι αποκαλεί «η συνωμοσία του καλού». Δεν αρκεί ένα κόμμα. Δεν θέλω να μπω στη συζήτηση αυτοδυναμίας ή όχι.

Προφανώς, ο καθένας διεκδικεί το περισσότερο για τον εαυτό του. Εγώ λέω ότι δεν αρκεί ένα κόμμα, με την έννοια ότι πρέπει στις μεταρρυθμίσεις να βρεθούν συμπαραστάτες και από τον πολιτικό κόσμο, και από τους σχολιαστές, και από την κοινωνία, και από τους συλλόγους, και από παντού.

Εάν δεν γίνει υπόθεση τμημάτων της κοινωνίας μια μεταρρύθμιση και μείνει ως κομματική υπόθεση, αυτό σημαίνει ότι ναυαγεί ή τέλος πάντων, πολεμιέται πολύ εύκολα.
Αυτό είναι το παράδειγμα και της Γαλλίας το τελευταίο διάστημα. Γιατί οι μεταρρυθμίσεις του προέδρου Μακρόν, δε φοβάμαι να το πω, είναι κατά την άποψή μου στη σωστή κατεύθυνση. Αλλά φαίνεται ότι δεν υπήρξε προετοιμασία γι’ αυτή τη συνωμοσία του καλού, που ήταν αναγκαία για να συμβούν αυτές οι μεταρρυθμίσεις.
Άρα θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας και να μην κοιτάμε αφ’ υψηλού την κοινωνία και όλα αυτά που ο κάθε πολίτης έχει στο μυαλό του μετά από τόσα χρόνια ταλαιπωρίας.
Και θα πρέπει να έχουμε τις μεταρρυθμίσεις, να έχουμε τον ηγέτη, αλλά να προετοιμαζόμαστε για μια συνωμοσία του καλού που μπορεί να κάνει αυτές τις μεταρρυθμίσεις πράξεις και όχι απλά νομοθετήματα.

Έχω στο πέτο- επειδή Ρεθυμνιώτης, Χανιώτης και Κισσαμίτης- μια καρφίτσα της Κρήτης για να συμβολίσω τη συνύπαρξη των τριών μας σε μια κατεύθυνση που έχει διδάξει και η Κρήτη από το παρελθόν. Που είναι: με τόλμη προχωράμε απέναντι στο μέλλον και όχι με συνεχείς υποχωρήσεις.

Ευχαριστώ.

Δείτε φωτογραφίες: