Κείμενα

9 Δεκεμβρίου 2018

«Στόχος του Ποταμιού είναι να πείσει τους Έλληνες να πιστέψουν στον εαυτό τους και να κυνηγήσουν το μεγάλο. Να κάνουμε την Ελλάδα αλλιώς» τόνισε ο Σταύρος Θεοδωράκης στην ομιλία του στο «2ο Αναπτυξιακό Συνέδριο Θεσσαλονίκης».Όπως διευκρίνισε το «‘’Ελλάδα αλλιώς’’, απαιτεί πρώτα από όλα να σκεφτούμε αλλιώς. Να μην επαναλαμβάνουμε τα λάθη δεκαετιών στα εθνικά θέματα. Να σκεφτούμε όχι κομματικά, όχι ιδεοληπτικά, αλλά κυρίως πατριωτικά».

Αναφερόμενος σε δημοσιεύματα σχετικά με τη στάση που θα κρατήσει το Ποτάμι στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών, ο επικεφαλής του Ποταμιού επεσήμανε ότι αυτή «θα καθοριστεί, όχι από το προσωπικό συμφέρον, όχι από το κομματικό συμφέρον- δεν είμαστε και καλοί στα παζάρια- αλλά μόνο από το πώς βλέπουμε το μέλλον του τόπου. Και προσέξτε: Όχι το μέλλον το δικό μας. Το μέλλον των παιδιών μας. Υπάρχει και μια άλλη αρχή που έχει το Ποτάμι. Ότι τα προβλήματα θα πρέπει να σταματήσουμε να τα χώνουμε κάτω απο το χαλί και θα πρέπει να τολμάμε να παίρνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί» τόνισε.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης επεσήμανε την αναγκαιότητα κατάργησης του γραφειοκρατικού κομματικού κράτους που αποτελεί όπως είπε «μεγάλο αναπτυξιακό στόχο», τονίζοντας πως «αν το κάναμε θα είχαμε ξεμπλέξει με τα προβλήματα μας. Αλλά δεν μας το επιτρέπουν τα κόμματα». Προχώρησε δε σε δύο προτάσεις:

α) Στην ίδρυση και λειτουργία μη κρατικών Πανεπιστημίων, που, σύμφωνα με μελέτη της Εθνικής Τράπεζας, θα προσέλκυαν 110.000 ξένους φοιτητές, και σχεδόν 2 δισ. έσοδα για τη χώρα. «Η ευθύνη των κυβερνήσεων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και τώρα του ΣΥΡΙΖΑ,γι’ αυτή την ανόητη και καταστροφική απαγόρευση μη κρατικών πανεπιστημίων, είναι τεράστια» είπε χαρακτηριστικά.

β) Στη δημιουργία ενιαίου παραλιακού μετώπου στη Θεσσαλονίκη. Όπως είπε: «Το θαλάσσιο μέτωπο της Θεσσαλονίκης είναι το χαμένο πλεονέκτημα της Μακεδονίας. Από το Καλοχώρι μέχρι το Αγγελοχώρι. 40 χιλιόμετρα με όλες τις σύγχρονες περιζήτητες δραστηριότητες. Από προβλήτες και μαρίνες μέχρι πλαζ και υδατοδρόμιο και απόποδηλατόδρομο, μέχρι πράσινο και αγορές».

Το 2ο ΑναπτυξιακόΣυνέδριο Θεσσαλονίκης διοργάνωσαν το Ελληνικό Ινστιτούτο Έρευνας και Ανάπτυξης (ΕΛΙΝΕΚΑ) και το «Πολιτικό Ημερολόγιο-Ατζέντα Θεσσαλονίκης».

Η ομιλία του Σταύρου Θεοδωράκη στο 2ο Αναπτυξιακό Συνέδριο Θεσσαλονίκης

Κανείς δεν αντιστέκεται στον πειρασμό να κανακέψει και να τάξει στη Θεσσαλονίκη.

Οι υποσχέσεις για έργα στην Θεσσαλονίκη μπορούν να γεμίσουν πολλές βιβλιοθήκες. Πάντα όμως κάτι σκαλώνει. Το Μετρό και ο νέος διάδρομος του αεροδρομίου δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί, αν και οι εργασίες και στα δύο άρχισαν στα μέσα της περασμένης δεκαετίας.

Οι συνεχείς αναβολές γεμίζουν με απαισιοδοξία τους πολίτες, τους βυθίζουν σε μια εσωστρέφεια που συνοψίζεται στη φράση:

«Στη Θεσσαλονίκη δεν κινείται τίποτα».

Η ευθύνη αποδίδεται αορίστως στο «αθηναϊκό κράτος» και έτσι σώζονται πολιτικοί, κόμματα, κυβερνητικοί υπάλληλοι και τοπικοί παράγοντες, που με την ανικανότητά τους φρενάρουν την αναπτυξιακή πορεία της Θεσσαλονίκης.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα αφύσικα ανεπτυγμένη. Η Αθήνα συγκεντρώνει τον μισό πληθυσμό της χώρας και όλη ουσιαστικά τη διοίκηση. Κάθε φορά που βρίσκομαι στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης μου κάνει εντύπωση ο αριθμός των επιχειρηματιών που συναντώ.

«Πετάγονται» αυθημερόν στην Αθήνα, για «το υπουργείο», «την άδεια», «την έγκριση». Εάν δεν πάνε, η δουλειά τους δεν θα γίνει.

Ο υδροκεφαλισμός του ελληνικού κράτους καλά κρατεί, παρά τις ευκολίες που προσφέρει πλέον η τεχνολογία.

Η κατάργηση λοιπόν του γραφειοκρατικού κομματικού κράτους είναι μεγάλος αναπτυξιακός στόχος. Αν το κάναμε θα είχαμε ξεμπλέξει με τα προβλήματα μας. Αλλά δεν μας το επιτρέπουν τα κόμματα.

Θα προχωρήσω λοιπόν σε δυόμιση (!) άλλες προτάσεις.

Πρόταση πρώτη.

Αν η χώρα μας επέτρεπε τη λειτουργία μη κρατικών πανεπιστημίων θα είχαμε, σύμφωνα με μελέτη της Εθνικής Τράπεζας, προσέλκυση 110.000 ξένων φοιτητών!

Με κέρδη για τη χώρα 2 δισ. ευρώ ετησίως -συνυπολογίζοντας αυτά που χάνουμε από την εκροή Ελλήνων φοιτητών.

H συνολική επίδραση στο ΑΕΠ μπορεί να φτάσει τα €50 δισ. ετησίως σε ορίζοντα δεκαετίας.

Και τα μισά από αυτά τα μη κρατικά πανεπιστήμια θα μπορούσαν να γίνουν στη Θεσσαλονίκη. Δίπλα από τα καταξιωμένα πανεπιστημιακά ιδρύματα.

Αντί να προχωρήσουμε λοιπόν να συναντήσουμε το μέλλον, παραμένουμε η χώρα με τους περισσότερους αναλογικά φοιτητές στο εξωτερικό.

40.000 Έλληνες φοιτητές σπουδάζουν σε ξένα Πανεπιστήμια.

Η ευθύνη των κυβερνήσεων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και τώρα του ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτή την ανόητη και καταστροφική απαγόρευση μη κρατικών πανεπιστημίων, είναι τεράστια.

Στην Ελλάδα φοιτούν μόνο 1.600 φοιτητές από χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στην Κύπρο (των 800.000 κατοίκων) είναι πάνω από 8.500.

Στην Κύπρο, δημόσια και ιδιωτικά πανεπιστήμια συνεισφέρουν το 2,5% του ΑΕΠ της χώρας.

Ακόμη και σήμερα, Δεκέμβριος του ’18, η κυβερνητική πλειοψηφία αρνείται να επιτρέψει την αναθεώρηση του 16 άρθρου του Συντάγματος.

Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στέλνουν και τα δικά τους παιδιά σε ιδιωτικά σχολεία και ιδιωτικά πανεπιστήμια δίνουν άδειες για τη λειτουργία εμπορικών επιχειρήσεων παιδείας – ανάμεσα τους και πολλά μαϊμού πανεπιστήμια- τα οποία αδειοδοτούνται χωρίς κανένα πρόβλημα, αλλά αρνούνται, ας πούμε, στο Ίδρυμα Νιάρχος να κάνει ένα πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη!

Σύμφωνα με την Επίτροπο Ψηφιακής Οικονομίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα χρειαστεί 500.000 ειδικούς στο ευρύτερο κομμάτι της τεχνολογίας.

Σκεφτείτε το νούμερο: μισό εκατομμύριο άνθρωποι!

Η Θεσσαλονίκη θα μπορούσε λοιπόν να πρωταγωνιστήσει.

Τη βοηθάει η θέση της, η ιστορία της, το ανθρώπινο δυναμικό της.

Την εμποδίζουν οι κομματικές ιδεοληψίες.

Πρόταση δεύτερη

Ενιαίο παραλιακό μέτωπο Θεσσαλονίκης.

Η πρόταση έχει κατατεθεί από την Περιφέρεια, το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας και τους παράκτιους Δήμους.

Το θαλάσσιο μέτωπο της Θεσσαλονίκης είναι το χαμένο πλεονέκτημα της Μακεδονίας. Από το Καλοχώρι μέχρι το Αγγελοχώρι.

40 χιλιόμετρα με όλες τις σύγχρονες περιζήτητες δραστηριότητες. Από προβλήτες και μαρίνες μέχρι πλαζ και υδατοδρόμιο και από ποδηλατόδρομο, μέχρι πράσινο και αγορές.

Η ευκαιρία που χάνεται στην Αθήνα με τη μη αξιοποίηση του παραλιακού μετώπου χάνεται και στη Θεσσαλονίκη.

Ξέρω τι θα πουν κάποιοι. Το συζητούν τα υπουργεία και κάποια στιγμή όλα θα δρομολογηθούν.

Δεν μιλώ λοιπόν για τις συνήθεις διαδικασίες που θα πάρουν τον δρόμο τους και κάποια στιγμή θα πάρουν τις αποφάσεις. Μιλώ για ένα σχέδιο έκτακτης δράσης, βάσει του οποίου σε λίγα χρόνια – σε λιγότερο από μια τετραετία- θα δοθεί η δυνατότητα στη Θεσσαλονίκη να έχει ένα πολύ μεγάλο μέτωπο στη θάλασσα. Υπάρχουν πρότυπα. Υπάρχει η Βαρκελώνη που σε λιγότερο από 2,5 χρόνια το πέτυχε, υπάρχουν και άλλες πόλεις που το κατάφεραν και αυτό το έκτακτο σχέδιο πρέπει να συμβεί.

Να κάνω και τη μισή ακόμη πρόταση που σας έταξα, που είναι διατυπωμένη από τότε που ιδρύθηκε το Ποτάμι.

Να σταματήσει η Θεσσαλονίκη να είναι το πεδίο για τις θεατρινίστικες κομματικές υπερβολές του Σεπτέμβρη.

Να σταματήσουν οι μονόλογοι στη ΔΕΘ.

Ο πρωθυπουργός, με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους άλλους αρχηγούς να έρχονται και να μετέχουν σε «τραπέζια δημιουργικής αντιπαράθεσης», όπως συμβαίνει σε όλα τα μεγάλα οικονομικά φόρουμ του εξωτερικού.

Η ΔΕΘ, οι Δήμοι, τα Πανεπιστήμια να εγγυηθούν αυτόν τον εθνικό διάλογο για την οικονομία.

Το προτείναμε από το 2014 – συμφώνησαν όλοι – και οι δήμαρχοι και οι Πρυτάνεις – αλλά επιβεβαιώθηκαν αυτοί που από τότε μου έλεγαν ότι οι κανονικές προτάσεις είναι για τις κανονικές κοινωνίες και όχι γι’ αυτές που συνεχίζουν να αναζητούν λύσεις στα παραμύθια.

Το αύριο έρχεται με μεγάλη ταχύτητα και η Θεσσαλονίκη πρέπει να είναι μέρος του αύριο.

Οι παλιές εποχές που μπορούσες απλώς να παρατηρείς το μέλλον, στην άκρη, τέλειωσαν.

Τώρα, ή είσαι μέρος του μέλλοντος ή το αύριο θα περάσει από πάνω σου και θα σε ισοπεδώσει.

Η Ελλάδα, η Μακεδονία, η Θεσσαλονίκη έχουν ακόμη λίγο χρόνο. Στόχος του Ποταμιού είναι να πείσει τους Έλληνες να πιστέψουν στον εαυτό τους και να κυνηγήσουν το μεγάλο.

Να κάνουμε την Ελλάδα αλλιώς.

Και θέλω να προσθέσω ότι το «Ελλάδα αλλιώς», απαιτεί πρώτα από όλα να σκεφτούμε αλλιώς. Να μην επαναλαμβάνουμε τα λάθη δεκαετιών στα εθνικά θέματα. Να σκεφτούμε όχι κομματικά, όχι ιδεοληπτικά, αλλά κυρίως πατριωτικά.

Η στάση μας λοιπόν στη Βουλή, για όσους αναρωτιούνται, θα καθοριστεί, όχι από το προσωπικό συμφέρον, όχι από το κομματικό συμφέρον- δεν είμαστε και καλοί στα παζάρια- αλλά μόνο από το πώς βλέπουμε το μέλλον του τόπου. Και προσέξτε: Όχι το μέλλον το δικό μας. Το μέλλον των παιδιών μας.

Γιατί υπάρχει και μια άλλη αρχή που έχει το Ποτάμι. Ότι τα προβλήματα θα πρέπει να σταματήσουμε να τα χώνουμε κάτω απο το χαλί και θα πρέπει να τολμάμε να παίρνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί.

Δείτε φωτογραφίες:

Φωτογραφίες: Σάκης Γιούμπασης