Κείμενα

16 Ιουνίου 2018 / TAGS: Βουλήμακεδονικόομιλία

1989, εξέγερση στο Κόσοβο. Ήμουν τότε δημοσιογράφος στην Πρώτη. Έφυγα τότε οδικώς από τη Θεσσαλονίκη για την Πρίστινα. Το διαβατήριο μου – όπως και τα διαβατήρια όλων των απεσταλμένων των ελληνικών εφημερίδων – απέκτησαν μια κόκκινη σφραγίδα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Έτσι λεγόταν τότε το έκτο ομόσπονδο κρατίδιο της Γιουγκοσλαβίας.

Και κανένας πρωθυπουργός, τότε και μέχρι τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το 1991, δεν αμφισβητούσε στην πράξη τη χρήση του ονόματος «Μακεδονία» από τους γείτονές μας.

Στο Μακεδονικό, οι ευθύνες των Ελλήνων πολιτικών είναι τεράστιες. 25 χρόνια χάνουν ευκαιρίες. Σπαταλάμε το εθνικό κεφάλαιο και χαραμίζουμε τη φωνή της Ελλάδας δίνοντας τις λάθος μάχες.

Αποτέλεσμα; Μηδέν! Όλες οι χώρες του πλανήτη, μαζί και οι ΗΠΑ και η Ρωσία και η Κίνα έχουν αναγνωρίσει τους γείτονές μας ως Μακεδονία σκέτο. Εκτός αν μας αρκεί η αντίσταση της Κύπρου που παραμένει στο πλευρό μας.

Αλλά εδώ δεν είναι Eurovision. Εδώ διακυβεύεται η σταθερότητα της περιοχής! Τα τύμπανα – και νομίζω ότι σε αυτό θα συμφωνήσουμε όλοι – χτυπούν στην Ανατολή. Πριν από μερικές ημέρες, το ισλαμικό Κόμμα Δικαιοσύνης εγκαινίασε γραφεία στα Σκόπια. Το κόμμα του Ερντογάν εγκαινίασε γραφεία στα Σκόπια! Ενός Ερντογάν που δεν ξεχνά να αναφέρεται στους «αδελφούς» του – στη Βοσνία, στη Μακεδονία, όπως το αναφέρει, στο Κόσοβο. Και συστηματικά ενισχύει το ισλαμικό στοιχείο σε όλα τα Βαλκάνια. Αυτό που κάνει δηλαδή και στην κατεχόμενη Κύπρο. Τζαμιά, ιεροδιδασκαλεία, ιατρεία σε απομακρυσμένες περιοχές.

Η Halk-bank, τράπεζα που συνδέεται ποικιλοτρόπως με τον Ερντογάν, χρηματοδοτεί στα Σκόπια ό,τι αποφασίζει η Άγκυρα. Η Τουρκία είναι ο μεγαλύτερος δωρητής οπλικών συστημάτων στα δυτικά Βαλκάνια. Το παραδέχθηκε και ο Ζάεφ στην τελευταία επίσκεψή του στην Άγκυρα. Τούρκοι εκσυγχρονίζουν τα αεροδρόμια σε Σκόπια και Αχρίδα, ενώ το συμπέρασμα από την επίδραση της Τουρκίας είναι ότι με 100.00 ανθρώπους τουρκική μειονότητα στα Σκόπια, ο Ερντογάν έχει σχέδια που θα πρέπει νας μας απασχολήσουν.

Η Ελλάδα είναι κι αυτή μεγάλος εμπορικός εταίρος. Διυλιστήριο, δίκτυα καυσίμων, τράπεζες, αλυσίδες πολυκαταστημάτων κ.ά. Εμείς όμως είμαστε σε πτώση και αυτοί είναι σε άνοδο.

Και το δίλημμα που έχουμε μπροστά μας είναι ένα και ξεκάθαρο: Θα παραχωρήσουμε κι άλλο έδαφος στην Τουρκία ή θα ανακόψουμε την προέλασή τους; Η μόνη λύση είναι να φέρουμε τους γείτονές μας πιο κοντά μας, στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Ας δούμε λοιπόν τη συμφωνία που φέρνει η κυβέρνηση. Θα είδατε την Πέμπτη τα πρωτοσέλιδα των περισσότερων ευρωπαϊκών εφημερίδων, μάλλον όλων των ευρωπαϊκών εφημερίδων.  Όλοι έγραφαν: «Η Μακεδονία αλλάζει όνομα!».

Και διερωτώμαι: είναι δυνατόν οι προοδευτικοί σε όλη την Ευρώπη – Φιλελεύθεροι, Σοσιαλιστές – μέχρι και το Λαϊκό κόμμα να χαιρετίζουν με ενθουσιασμό τη συμφωνία και εμείς να βρίσκουμε μόνο τρωτά σημεία; Μήπως ζούμε πάλι μια στιγμή εθνικής τύφλωσης από αυτές που πληρώσαμε πανάκριβα στο παρελθόν; Μπορώ να πω πολλά ονόματα και τα ξέρετε:  Ο Γκουτέρες, η Μογκερίνι , ο Γιούνκερ, ο Τουσκ, η Μέρκελ, το SPD, οι Γερμανοί Πράσινοι, το PES, η Γαλλία… να δηλώνει ότι με αυτή την συμφωνία τα Βαλκάνια γίνονται καλύτερα;

Όλοι; Όχι και όλοι! Ο Όρμπαν, ο ακροδεξιός πρωθυπουργός της Ουγγαρίας χαιρέτισε το συλλαλητήριο των εθνικιστών στη γειτονική χώρα. Όλα αυτά βέβαια δεν σημαίνουν ότι αυτή η συμφωνία δεν έχει και προβλήματα.

Η γλώσσα θα ήταν καλύτερο να καταγραφεί ως «Makedonski». Και το σημαντικότερο: Η εθνικότητα. Θα έπρεπε να επιμείνουμε στο «Πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας» μόνο.

Αυτό νομίζω ότι είναι και το τρωτό σημείο της συμφωνίας. Και πιθανόν να δημιουργήσει προβλήματα στο μέλλον. Προφανώς όμως σε μια διαπραγμάτευση είσαι και εσύ υποχρεωμένος να κάνεις συμβιβασμούς. Μόνο στον πόλεμο κερδίζεις ή χάνεις τα πάντα.

Είναι σημαντικό ότι για πρώτη φορά πέρασε το erga omnes. Ένα όνομα έναντι όλων.Όπως φαίνεται απ’ όλες τις μαρτυρίες και τα στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας η βάση της συζήτησης όλα αυτά τα χρόνια ήταν πάντα η διπλή ονομασία.

Διεκδικούσαμε την αλλαγή του ονόματος μόνο για διεθνή χρήση. Και παρεμπιπτόντως, κύριε Κοτζιά θα έλεγα ότι καλό θα ήταν να μην προβαίνετε σε επιλεκτική χρήση απόρρητων εγγράφων αλλά να δώσει πρόσβαση στους αρχηγούς των κομμάτων να δουν όλα τα επίμαχα έγγραφα της τελευταίας 25ετίας. Να μην πάρουν αντίγραφα αλλά να τα δουν όλοι όλα.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, οι πολιτικοί ηγέτες δεν μπορούν να σύρονται από τα συνθήματα της πλατείας. Σκεφθείτε πόσες φορές ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο μεγάλος Χανιώτης πολιτικός αρνήθηκε την κραυγή του πλήθους. Και στα νεότερα χρόνια ένας άλλος Χανιώτης, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έγκαιρα τόλμησε να πει τις αλήθειες που δεν θέλαμε να ακούσουμε.

Πολιτικά δεν ήμουν ποτέ με τον Μητσοτάκη. Αλλά τότε ως δημοσιογράφος στήριξα την προσπάθειά του να πει την αλήθεια. Βρέθηκα απέναντι στον Αντώνη Σαμαρά που τορπίλισε οποιαδήποτε λύση και τελικά έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Και αναρωτιέμαι, όλα αυτά δεν τα θυμάται κανείς σήμερα στη ΝΔ; Μόνο εγώ τα θυμάμαι;

Είναι προφανώς άτιμο πράγμα η πολιτική. Αλλά ας βάλουμε όλοι ένα όριο: Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Το Ποτάμι σας το έχω ξαναπεί δεν πιστεύει στη Δευτέρα πολιτική παρουσία. Δεν πρέπει να σπρώχνουμε συνεχώς τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Δεν με ενδιαφέρουν οι πολιτικοί σχεδιασμοί του κ.Τσίπρα. Είμαστε αντίπαλοι με τον κ.Τσίπρα.

Οι ευθύνες του – που ταύτισε την αντιπολίτευσή του με τον λαϊκισμό – και τη διακυβέρνησή του με τις ιδεοληψίες του είναι τεράστιες. Η βοήθεια όμως στην πατρίδα δεν σημαίνει στήριξη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Η Ελλάδα πρέπει να πάψει να σπαταλά δυνάμεις στον Βορρά. Πρέπει να επικεντρώσουμε τις προσπάθειες μας, θα το ξαναπώ στη Θράκη, στο Αιγαίο, την Κύπρο.

«Έχει νόημα η αντιπολίτευση να διευκολύνει την εξωτερική πολιτική μιας κυβέρνησης, μιας κυβέρνησης με την οποία διαφωνεί;» Είναι ένα ερώτημα που πλανάται. Κι εγώ λέω, ναι, έχει λόγο!

Γιατί η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας δεν τελειώνει με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και στο συγκεκριμένο θέμα έχει διπλό λόγο. Γιατί όλοι ξέρουμε ότι αν αποτύχει αυτή η προσπάθεια θα γκρεμιστεί και ο Ζάεφ – ο μετριοπαθής Ζάεφ – και θα επιστρέψουμε στους εθνικιστές και αυτοί που προπαγανδίζουν την εχθρότητα.

Οι Γάλλοι λένε, «οι άνθρωποι έχουν και δεύτερη ζωή για να μετανοήσουν, τα κράτη όχι». Οι συνεχείς αναβολές στην επίλυση των προβλημάτων μεταδίδουν ένα μήνυμα ματαιότητας στην κοινωνία και σπρώχνουν τους πολίτες στην παραίτηση, αφού «τίποτε δεν αλλάζει».

Το κόστος, βέβαια, της σύγκρουσης με το ψέμα και τις αυταπάτες της κοινωνίας, ήταν πάντα δυσβάστακτο στην πολιτική. Το είδαμε ξεκάθαρα στα χρόνια της κρίσης. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποδέχθηκαν όλες τις θεωρίες των ψεκασμένων: Όπως κάποιοι σήμερα από τη ΝΔ αποδέχονται τις θεωρίες των εθνικιστών.

Όσα κέρδισε η Αριστερά από τα μνημόνια, προσδοκά να κερδίσει η Δεξιά από τα «εθνικά». Οι ομιλητές στα συλλαλητήρια παρουσιάζουν μία χώρα φοβισμένη, ηττημένη, που κάποια στιγμή θα γίνει μια παγκόσμια συνωμοσία και θα έρθουν οι βάρβαροι να μας καταλάβουν.

Είναι αστείο να πιστεύει κανείς ότι θα μας πάρουν τον Λευκό Πύργο, ότι θα μας πάρουν τη Θεσσαλονίκη. Είναι απλά αστείο. Είμαστε η μεγάλη δύναμη. Και μπορούμε αν το θέλουμε κι αν το σχεδιάσουμε καλά να κυριαρχήσουμε στα Βαλκάνια.

Η Θεσσαλονίκη είναι πρωτεύουσα των Βαλκανίων και όχι μια φοβική επαρχία της Ελλάδας. Η Καστοριά, η Φλώρινα, η Πέλλα, το Κιλκίς, οι Σέρρες, η Δράμα θέλουν δουλειές κι ανάπτυξη, και όχι σκοτεινές business σε νέες «ζώνες αποκλεισμού».

Πριν από δεκαετίες οι Βούλγαροι, στην ελληνική πολιτική σκηνή, καθρέφτιζαν το απόλυτο κακό. Και ο γερο-Καραμανλής τόλμησε και προχώρησε σε μία συνεννόηση με τον Ζίβκοβ. Ο δεξιός, Σερραίος – που μιλούσε για κουμμουνιστικό κίνδυνο – τόλμησε και είπε: «Ως εδώ, καμία επιθετική ενέργεια από εμάς προς αυτούς, κι από αυτούς προς εμάς. Θα τα λύσουμε σήμερα όλα». Kαι το έκανε.

Δεν μας συνδέει τίποτα – ούτε πολιτικά, ούτε αισθητικά – με αυτούς που μιλούν σήμερα για προδότες και κρεμάλες. Τέτοιου είδους κινητοποιήσεις όπως τα συλλαλητήρια μπορεί να οδηγήσουν σε τερατογενέσεις – βλέπε και ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μετά τους Αγανακτισμένους.

Όλοι καταδικάζουμε τις αθλιότητες Μπαρμπαρούση που ειπώθηκαν χτες μέσα στη Βουλή. Και μετά; Έχουμε κάτι άλλο να πούμε;

Εγώ λέω να πούμε το εξής: Τον βούρκο πρέπει να τον αποξηράνουμε κι όχι απλώς να κυνηγάμε με το ψαλιδάκι τα δηλητηριώδη φυτά του. Αυτοί που ανέχονται τη συνύπαρξή τους με τους φασίστες που φωνάζουν στα συλλαλητήρια «ήρθε η ώρα του στρατού», αυτοί πρέπει να απολογηθούν. Σας θυμίζω ότι το συλλαλητήριο, που κάποιοι το αναφέρουν ως μεγαλειώδες, στη Θεσσαλονίκη έκλεισε με έναν απόστρατο αξιωματικό να φωνάζει: «Ζήτω ο ελληνικός στρατός και οι ειδικές δυνάμεις. Θα μας βρουν μπροστά τους, με ό,τι αυτό σημαίνει».

Και κανείς βουλευτής ή ευρωβουλευτής – και ήταν από κάτω αρκετοί – δεν αντέδρασε. Δεν έκανε έστω μια δήλωση κατά αυτής της ύβρις. Ας πάψουμε λοιπόν να εκπλησσόμαστε κάθε φορά που τα πρωτοπαλίκαρα του φασισμού προκαλούν στη Βουλή.

Και ας αποξηράνουμε τον βούρκο που γεννάει
– δολοφόνους
– Δολοφονία Φύσσα, εμπρηστές
– Το κάψιμο των τριών παιδιών στη Σταδίου
– που γεννάει χουλιγκανισμό και φασισμό.

Οι πιο φτηνές, οι πιο ακραίες, οι πιο ψεκασμένες ιστορίες, εξακολουθούν να φυτεύονται εύκολα στα μυαλά των ανθρώπων. Πριν λίγα χρόνια υπήρχαν γονείς που έβαζαν τα παιδιά τους στον ώμο και τα μάθαιναν να μουτζώνουν τη Βουλή. Αφορμή τότε ήταν τα μνημόνια. Και το σύνθημα ήταν «προδότες – γερμανοτσολιάδες». Σήμερα ήρθε η ώρα των εθνικιστών να φωνάζουν προδότες.

Είπα «εθνικιστές» και ο νους μου πηγαίνει αναγκαστικά και στον κύριο Καμμένο. Η στάση του κ. Καμμένου είναι τυχοδιωκτική και επικίνδυνη και χρησιμοποιεί το υπουργείο του, τις στολές παραλλαγής, για να μεταδώσει λάθος πρότυπα στις Ένοπλες Δυνάμεις.

Μας λέει ο κ. Καμμένος ότι δεν μπορεί να κάνει πίσω από τις αρχές του. Ποιες αρχές;
Γελάνε και οι πέτρες. Και τα έδρανα γελάνε. Μιλάμε για τον άνθρωπο που έχει βάλει τόσες κόκκινες γραμμές, όσες και τα ψέματα του. Αυτή είναι η αλήθεια κ. Καμμένε. Η ευθύνη όμως είναι του κ. Τσίπρα.

Πιάστηκε στο δόκανο που εσείς στήνατε για τους άλλους κ.Τσίπρα. Χρησιμοποιήσατε τον κ. Καμμένο ως το βαρύ πυροβολικό της ακροδεξιάς. Και τώρα αυτό το βαρύ πυροβολικό απειλεί να γκρεμίσει τις γέφυρες που χτίζει με την πραγματικότητα.

Είναι γνωστό ότι έχω στοχοποιηθεί όσο λίγοι, από το στρατόπεδο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Έχω λοιδορηθεί για τις απόψεις μου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι βλέπω την πολιτική με τα μάτια του θιγμένου. Η πολιτική αλλαγή που έχει ανάγκη ο τόπος περιλαμβάνει τολμηρή επανατοποθέτηση και στα εθνικά θέματα.

Στο Κυπριακό, στο Μακεδονικό, στις σχέσεις μας με την Αλβανία. Να μιλήσουμε καθαρά. Γι’ αυτό προτείνω και θα επιμείνω στην πρόταση για ένα Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας. Είναι κρίμα τον λαό μας να τον προδώσει ξανά ένα θερμό του αίσθημα. Με τους πολιτικούς υποταγμένους στον λαϊκισμό και το εφήμερο χειροκρότημα.

Μπορεί να έκανα και να κάνω λάθη. Ένα πράγμα, όμως, δεν έκανα και δεν θα κάνω ποτέ. Να μεταβάλω τις απόψεις μου σε μεγάλα, κρίσιμα για την πατρίδα και τον λαό, θέματα, επειδή φυσάει ο αέρας ανάποδα. Στο Μακεδονικό οι περισσότεροι πολιτικοί ψάχνουν συνεχώς να βρουν προσχήματα για να αρνηθούν λύση.

Το ίδιο συνέβη και στο Κυπριακό. Κάποιοι θεωρούσαν προδοσία και το Σχέδιο Ανάν του 2004. Και τώρα ξεχνούν να πουν στον ελληνικό και τον κυπριακό λαό ότι αν το σχέδιο Ανάν είχε γίνει δεκτό τώρα θα είχαν αποχωρήσει τα τουρκικά στρατεύματα από την Κύπρο.

Διαβάζω:
<em>«Ο κ. Τσίπρας δεν έχει καμιά πολιτική νομιμοποίηση να δεσμεύσει τη χώρα»</em>
Κυριάκος Μητσοτάκης 2018

Διαβάζω
<em>«Η κυβέρνηση δεν νομιμοποιείται να παίρνει αποφάσεις που δεσμεύουν τη χώρα»</em>
Αλέξης Τσίπρας 2014

Καρμπόν λόγια. Καρμπόν συμπεριφορές. Και είμαι σχεδόν σίγουρος: Aν ο κ. Μητσοτάκης έφερνε τη συγκεκριμένη συμφωνία, η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν στα κάγκελα.

Για πολλούς κεντρώους φιλελεύθερους πολίτες είναι ανεξήγητη η στάση που τηρεί η ΝΔ στο θέμα. Η συγκεκριμένη ΝΔ του κ. Μητσοτάκη.

Είχαν πιστέψει ότι ο κ.Μητσοτάκης είχε όλες τις προϋποθέσεις και κυρίως την οικογενειακή παράδοση για να υπερασπιστεί μια λύση. Μια δικαιολογία που έχω ακούσει είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να θωρακίσει τη ΝΔ από τα δεξιά της και όταν γίνει πρωθυπουργός θα επανέλθουν όλα τα… φιλελεύθερα.

Η ελληνική και η ευρωπαϊκή εμπειρία σας διαψεύδει. Οι παραχωρήσεις στα άκρα δεν ανακόπτουν την επέλαση των άκρων, την δυναμώνουν! Γιατί εκτός των άλλων διαπαιδαγωγούν τους πολίτες στα όνειρα των ακραίων, που είναι οι δικοί μας εφιάλτες.

Εγώ κύριες και κύριοι βουλευτές δεν έχω να φοβηθώ τίποτε.Όταν κάποιοι τροφοδοτούσαν τον διχασμό φωνάζοντας «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» ήμουν θαρρετά απέναντι. Και σήμερα θα είμαι απέναντι σε όσους κοπιάρουν το 2014.

Τώρα, με αφορμή διάφορα σχόλια που διαβάζω, ότι είναι τάχα θεσμικά παράλογο ή σουρεαλιστικό
ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, να βλέπουμε θετικά τη συμφωνία με τη FYROM, και παράλληλα να υπερψηφίζουμε την πρόταση δυσπιστίας, θα ήθελα να επισημάνω – με κάθε δυνατή έμφαση ότι ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Θα ήταν άτοπο και πράξη λειτουργικής πολιτικής αγραμματοσύνης, να καταψηφίσουμε την πρόταση δυσπιστίας.

Κατά το Σύνταγμα,το μοναδικό ερώτημα στο οποίο καλούνται να απαντήσουν οι βουλευτές δια της ψήφου τους είναι αν παρέχουν εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση για να «καθορίζει και κατευθύνει τη γενική πολιτική της χώρας»
[αρ. 82 παρ. 1 Σ] .

Και αν το κάνουν αν δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης θεωρούνται ότι είναι εφεξής συμπολιτευόμενοι βουλευτές! Εμείς όμως αντιπολιτευόμαστε και αντιπολιτευόμαστε ανυποχώρητα και με στοιχεία την πολιτική των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ:
στη δημόσια διοίκηση
στην παιδεία
στην οικονομία
στους θεσμούς
στη δικαιοσύνη
στην ασφάλεια.

Και στους μήνες που θα ’ρθουν θα είμαστε δυναμικά παρόντες στη μάχη για να υπάρξει η πολιτική αλλαγή που έχει ανάγκη η χώρα. Αλλά σε αυτόν τον αγώνα δεν θα είμαστε βολικοί για κανέναν.

Δείτε το βίντεο της ομιλίας:

Δείτε τις φωτογραφίες:

 

Φωτογραφίες: Θοδωρής Μανωλόπουλος