Τόλμη και ευθύνη για να γκρεμίσουμε τα κάστρα της οπισθοδρόμησης
Ομιλία του Σταύρου στην 7η ΜΕ.ΣΥ.Α.΄
Τόλμη και ευθύνη! Αυτές οι δύο λέξεις θα έπρεπε να χαρακτηρίζουν τις αποφάσεις μας στην Ελλάδα της ατέλειωτης κρίσης.
Ευθύνη – πατριωτική ευθύνη – για λύση στο Μακεδονικό.
Τόλμη – στη Βουλή και τη Δικαιοσύνη – για να βρεθούν οι ένοχοι στα παλιά και νέα σκάνδαλα.
Ευθύνη και αυτοπεριορισμός της εκτελεστικής εξουσίας και των κομμάτων, στο Δημόσιο και την Παιδεία.
Τόλμη για να απομακρυνθούν οι γραφειοκράτες από τον δρόμο των μεγάλων επενδύσεων.
Ευθύνη – συλλογική ευθύνη – για να αλλάξει η καθημερινότητα μας. Από τις μετακινήσεις στην πόλη μέχρι το κάπνισμα και τα σκουπίδια.
Τόλμη και σύγκρουση με τις συμμορίες που απειλούν την ασφάλεια των πολλών, στις γειτονιές, στα γήπεδα, στους δρόμους.
Τόλμη και ευθύνη! Και αντί για αυτό, κάθε μέρα μεγαλώνουν οι σκιές. Οι τελευταίες προστέθηκαν με το σκάνδαλο Novartis- για να αρχίσω από τα επίκαιρα – υπουργοί, κομματικοί παράγοντες, πρώην κυβερνητικοί αξιωματούχοι, «πρόθυμοι» αναλυτές και στρατευμένοι δημοσιογράφοι, μετέχουν σε μια σύγκρουση χωρίς κανείς να δίνει τις απαντήσεις που οφείλει να δώσει.
Η πολιτική ξανά σαν ρωμαϊκή αρένα. Η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει ότι οι αντίπαλοι της είναι ένοχοι, επειδή απλώς είναι αντίπαλοι.
Και κάποιοι άλλοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι αθώοι, επειδή απλώς είναι αντίπαλοι της κυβέρνησης.
Οι πολίτες όμως θέλουν στοιχεία, αποδείξεις και τεκμήρια.
Με βάση αυτά, θα κρίνουμε και όχι με αφορισμούς και ιδεολογικές τοποθετήσεις. Το έργο της προανακριτικής επιτροπής είναι εξαρχής υπονομευμένο. Οι προβληματικές διατάξεις περί ευθύνης υπουργών, δεν αφήνουν δυστυχώς πολλά περιθώρια για αλήθεια και δικαιοσύνη.
Οι πολίτες θα ζήσουν για μερικές μέρες, μια καταιγίδα από καταγγελίες, φήμες, διαρροές, βρισιές, λάσπη,μηχανορραφίες, στοιχεία που δεν θα ξέρεις αν είναι αληθινά ή κατασκευασμένα, και τελικά θα σηκώσουν τα χέρια ψηλά μη μπορώντας να ξεχωρίσουν την αλήθεια από το ψέμα.
Αυτό άλλωστε, βολεύει ως ύστατη λύση και τους κυβερνώντες. Μπορεί να μην έχουμε ενόχους, αλλά δεν θα έχουμε και αθώους,
Θα έχουμε μόνο σκιές! Και αυτό είναι το χειρότερο για μια κοινωνία που δεν αντέχει να βλέπει άλλες σκιές.
Σκιές στα εθνικά θέματα, σκιές στην οικονομία, σκιές στις τράπεζες, σκιές στο Δημόσιο, σκιές στο ποδόσφαιρο, σκιές στη Δικαιοσύνη, παντού σκιές και υποψίες. Το Ποτάμι θα αγωνισθεί μέσα σε αυτό το στενό πλαίσιο για περισσότερο φως.
Ζητάμε:
Να καταθέσουν στην προανακριτική επιτροπή της Βουλής οι τρεις προστατευόμενοι μάρτυρες.
Ζητάμε:
Οι Βουλευτές – ανακριτές να ενημερωθούν για το σύνολο της αλληλογραφίας και των επαφών, μεταξύ των ελληνικών αρχών και των αμερικανικών υπηρεσιών, που διερευνούν εδώ και χρόνια το σκάνδαλο Novartis.
Ζητάμε:
Να σταματήσει η αντισυνταγματική εμπλοκή υπουργών και λοιπών κυβερνητικών, κομματικών και εξωθεσμικών παραγόντων στο έργο της Δικαιοσύνης. Παρακρατικές μέθοδοι και επιλεκτικές στοχοποιήσεις δεν θα γίνουν αποδεκτές.
Τα στοιχεία της δικογραφίας – με βάση και την έρευνα του FBI – δείχνουν ότι η πολυεθνική εταιρεία για να προωθήσει τα συμφέροντα της, χρημάτιζε πολιτικά πρόσωπα, γραμματείς και φαρισαίους των υπουργείων και βέβαια γιατρούς και στελέχη νοσοκομείων. Δεν ήταν βέβαια η μόνη εταιρία που το έκανε. Έτσι φτάσαμε, η Ελλάδα να έχει την υψηλότερη φαρμακευτική δαπάνη στον κόσμο. Η ζημιά του Δημοσίου από τις παράνομες πρακτικές φαρμακευτικών εταιριών είναι πάνω από 20 δισ. ευρώ. ένα μνημόνιο!
Μόνο από τη Novartis η ζημιά φτάνει τα 3 δισ. ευρώ. Έτσι, φθάσαμε ένας Έλληνας να δαπανά για φάρμακα- ή το κράτος να δαπανά γι’ αυτόν 60% περισσότερα χρήματα από έναν Γάλλο, έναν Γερμανό, έναν Ιταλό!
Tο σκάνδαλο Novartis λοιπόν, δεν είναι σκανδαλοθηρικό σόου, για να μην πεθάνουμε από ανία. Η ελληνική κοινωνία έχασε εκατομμύρια των εκατομμυρίων στη μαύρη τρύπα των φαρμακευτικών δαπανών. Κάποιοι πλούτισαν και αυτά τα λεφτά πρέπει να τα διεκδικήσουμε! Προτείνουμε λοιπόν στην κυβέρνηση να διεκδικήσει τα δισεκατομμύρια που χάθηκαν. Θα είναι και μια προσφορά στους έντιμους επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας. Αυτούς που δεν λαδώνουν και δεν παρανομούν.
Υπάρχουν 28 εταιρίες που παράγουν ελληνικά φάρμακα που επενδύουν στην Ελλάδα και είναι χρέος μας να προσφέρουμε, ένα καθαρό πεδίο για τη δράση τους. Το δημόσιο οφείλει να διεκδικεί τα χρήματα που χάνονται από παράνομες πρακτικές εταιρειών. Γίνεται σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες.
Πέρυσι τέτοιες μέρες η Volkswagen παραδεχόταν ενώπιον της αμερικανικης δικαιοσύνης την ενοχή της στο σκάνδαλο ρύπων και αναγκαζόταν να πληρώσει 4,3 δισ. δολάρια στο αμερικάνικο δημόσιο. Η Κίνα καταδίκασε τον φαρμακευτικό κολοσσό Γκλάξο σε πρόστιμο μισό δισ. δολάρια για δωροδοκία σε γιατρούς.
Το ίδιο θα συμβεί τώρα και με την Novartis στις ΗΠΑ. Πρέπει λοιπόν να διεκδικήσουμε τα δισεκατομμύρια που χάθηκαν από τα κρατικά ταμεία και τις τσέπες των ασφαλισμένων.
Όπως πρέπει, και θα το ξαναπώ,να αναζητήσουμε τις δικαστικές και πολιτικές ευθύνες, δίχως να χαριστούμε σε κανέναν.
Οι δικαστικοί λειτουργοί πρέπει να περιφρουρήσουν την ανεξαρτησία τους, αποφεύγοντας τις πολλές – πολλές επαφές, με την εκτελεστική εξουσία και με την πολιτική. Όμως το σκάνδαλο Novartis -ακόμη και αν βρούμε τους ενόχους- δεν θα βελτιώσει τη μαύρη καθημερινότητα. Την ημέρα που όλο το διαδίκτυο είχε χωρισθεί σε συνωμοσιολόγους και σκανδαλολόγους, ένας 35χρονος έγραφε στο Facebook: «Στο φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ στου Γκύζη ερχόμαστε όλοι οι καρκινοπαθείς για να πάρουμε ενέσεις για να αυξηθούν τα λευκά αιμοσφαίρια που μας τα ρίχνει η χημειοθεραπεία. Παίρνεις το νούμερο 98 και περιμένεις. Κάποιες φορές θα ακούσεις «δεν έχω σήμερα φάρμακο, έλα αύριο». Μια γυναίκα χρειάζεται τον ειδικό καθετήρα που μπαίνει στην κοιλιά γιατί οι χημειοθεραπείες τις έχουν διαλύσει τις φλέβες, και περιμένει μήνες για να της τον εγκρίνει η επιτροπή. Ταλαιπωρημένοι, τσακισμένοι άνθρωποι σε μια πολιτεία που δεν ενδιαφέρεται γι αυτούς. Kαι οι υπουργοί ας κάνουν τα σόου τους».
Αυτή είναι η κατάσταση για εκατοντάδες χιλιάδες σοβαρά πάσχοντες στην Ελλάδα των ανεύθυνων υπουργών.
Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 4 χρόνια από την ημέρα που ιδρύσαμε το Ποτάμι. Αυτό που χαρακτηρίστηκε «η απόλυτη τρέλα». Αυτό που έφερε φρέσκο… ποταμίσιο αέρα στην πολιτική ζωή. Αυτό που έδωσε χαρά στον κόσμο της λογικής και της παραγωγής.
Γιατί κάναμε το Ποτάμι; Επειδή βλέπαμε ότι τα κόμματα έχουν γεράσει μαζί με το κράτος μας.Επειδή οι καιροί απαιτούν τόλμη και ευθύνη. Κάποιοι στην πορεία αυτών των 4 ετών υποτίμησαν το Ποτάμι. Δεν έχει σημασία ποιος, δεν έχει σημασία γιατί. Σημασία έχει ότι οι καιροί συνεχίζουν να καλούν το Ποτάμι! Το Ποτάμι της λογικής! Το καθαρό ασυμβίβαστο Ποτάμι!
Απέναντι μας έχουμε μια κυβέρνηση που κοιμάται αγκαλιά το βράδυ με τις ιδεοληψίες της.
Μια κυβέρνηση που θυσίασε στον λαϊκισμό τη διάθεση του κόσμου για αλλαγή. Μια κυβέρνηση που θεωρεί κομματικό φέουδο τη Δικαιοσύνη, την Παιδεία, το Δημόσιο. Οι Έλληνες όμως και κυρίως οι νέοι Έλληνες θέλουν σήμερα να αλλάξουμε τα πράγματα. Οι λύσεις είναι μπροστά μας. Συνεργασίες – συμμαχίες – αλλαγές! Γι’ αυτό δημιουργήσαμε το Κίνημα Αλλαγής. Υπάρχουν πολλοί ανθρωποι με τις δικές μας ανησυχίες και πρέπει να τους συναντήσουμε. Τα πρώτα βήματα ήταν καλά, τα δύσκολα όμως είναι μπροστά μας. Εδώ να δείτε πεδίο τόλμης και ευθύνης. Θέλουμε μια συμμαχία, που δίνει δύναμη στις λύσεις. Μια συμμαχία, που σπάει τους κομματικούς μηχανισμούς. Μια συμμαχία χωρίς επετηρίδα. Τα παλιά αναγνωστικά της πολιτικής δεν λένε τίποτε πια γι’ αυτά που ζούμε. Είμαστε λοιπόν διατεθειμένοι να γράψουμε νέες σελίδες;
Τις επόμενες εβδομάδες, τους επόμενους μήνες θα φανεί.
To Kίνημα Αλλαγής ή θα υπάρξει ως κίνημα τόλμης και ευθύνης ή δεν θα υπάρξει. Δέκα χρόνια μετά την κρίση, κάποιοι συνεχίζουν να βρίσκουν σιγουριά στο παρελθόν.
Τι ζήσαμε αυτές τις μέρες; Την επιστροφή των εθνικιστών! Να φωνάζουν οι φασίστες: «αλήτες προδότες πολιτικοί».
Και να απαντούν οι παπάδες: «όταν το ράσο γίνεται σημαία τότε η Νίκη είναι βεβαία».
Που βρισκόμαστε; Στο 1800; Και θέλω να το πω ξεκάθαρα: Αυτοί που θέλουν να συνυπάρξουν στις νέες πλατείες με τους εθνικιστικά αγανακτισμένους δεν είναι σύμμαχοι μας, είτε λέγονται κεντρώοι, είτε λέγονται κεντροαριστεροί, είτε λέγονται κεντροδεξιοί.
Γιατί, άλλο είναι να αγαπάς την πατρίδα και άλλο να καβαλάς την πατρίδα, όπως μου είπε μια σπουδαία Χανιώτισσα συγγραφέας. Εμείς δεν βρίσκουμε κοινά σημεία με τους ομιλητές και με τα συνθήματα των συλλαλητηρίων. Αυτούς που υπερασπίζονται μια φοβισμένη Ελλάδα, μια Ελλάδα που βλέπει παντού συνωμοσίες. Μια Ελλάδα με κατεβασμένα ρολά. Η Ελλάδα ΔΕΝ θα κυριαρχήσει στα Βαλκάνια επειδή θα βάζει βέτο. Θα κυριαρχήσει – αν κυριαρχήσει – ως πρωτεύουσα δύναμη στην οικονομία και τον πολιτισμό. Ο χρόνος όμως δεν είναι απεριόριστος. Το μέλλον μπορεί να υπάρξει και χωρίς εμάς. Δεν πρέπει να συνεχίσει το παρελθόν να μας ρουφάει. Και πρέπει και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να δώσουν κάποιες εξηγήσεις. Δεν μπορούν να ζητούν ρεαλισμό αυτοί που δίδαξαν στην κοινωνία τον διχασμό και τη σύγκρουση!
Το 2014 στις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων στο Σύνταγμα η πιο προσφιλής χειρονομία δεν ήταν η υψωμένη γροθιά, ήταν η μούντζα στην Βουλή.
Και κάτω από τις μούντζες τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχτισαν υπουργικές καριέρες. Δεν τους ενοχλούσαν τότε οι ακροδεξιοί; Λαϊκές συνελεύσεις στην κάτω πλατεία, εθνικιστικά παραληρήματα στην πάνω πλατεία. Ζήτησαν ποτέ τους, συγγνώμη για όλα αυτά; Πώς χαρακτηρίζουν επικίνδυνη την συνύπαρξη δεξιάς – ακροδεξιάς, αυτοί που συγκυβερνούν 3 χρόνια τώρα με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ;
Στα Εθνικά, πολλά από αυτά που είναι κοινός τόπος σήμερα, χθες, ήταν αιρετικά. Οι Βούλγαροι ήταν ο μεγάλος εχθρός μέχρι που δώσαμε τα χέρια με τον Ζίβκοφ. Και αν δεν ήταν ο ξεροκέφαλος γέρο – Καραμανλής να μας βάλει στην ΕΟΚ, στην ΕΕ θα μπαίναμε μαζί με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Πολλές φορές οι Έλληνες αρνούμαστε την εξέλιξη, ίσως γιατί νομίζουμε ότι αν εξελιχθούμε θα απομακρυνθούμε από την παράδοση μας.
Είναι λάθος: Η παράδοση των Ελλήνων είναι η εξέλιξη!
Ο Καποδίστριας, ο Τρικούπης, ο Βενιζέλος, οι μεγάλοι μεταρρυθμιστές το απέδειξαν στα χρόνια τους. Τόλμη και ευθύνη! Δεν μπορούμε να βλέπουμε τους Τούρκους στρατηγούς να γελάνε στο Αιγαίο και εμείς να το παίζουμε σκληροί με τους βόρειους γείτονες μας. Πρέπει να κλείσουμε τον δρόμο σε αυτούς που ονειρεύονται μουσουλμανικά τόξα και Βαλκάνια σπαρασσόμενα στα χέρια συμμοριών.
Η ύβρις -με την έννοια που δίνουν στην λέξη οι αρχαίοι Έλληνες – οδηγεί στην καταστροφή. Η φρόνηση οδηγεί στην σοφία.
Εμείς λοιπόν τολμάμε και παίρνουμε την ευθύνη: Δεχόμαστε τον όρο Gorna Makedonija. Ζητάμε να αλλάξουν τα σχολικά τους βιβλία, να απαλλαχθούν από αλυτρωτισμούς, να δώσουμε τα χέρια. Γιατί όπως έλεγε ο Καμύ: «Αγαπώ υπερβολικά την πατρίδα μου για να είμαι εθνικιστής».
Τόλμη και ευθύνη χρειάζεται η οικονομία και το κράτος. Τα νέα στοιχεία μαρτυρούν την παγίδευση μας: 2.200.000 άνθρωποι είναι δέσμιοι στην εφορία για χρέη από 10 έως 500 ευρώ. Και μετά είναι η βόμβα των κόκκινων δανείων πάνω στην οποία είχαν στρογγυλοκάτσει οι τράπεζες. Πρέπει να προστατεύσουμε όσους έχουν ανάγκη και δεν μπορούν να πληρώσουν το δάνειο του σπιτιού τους. Όχι όμως και τα επιχειρηματικά παράσιτα που έμαθαν να ζουν με δανεικά. Όχι αυτούς που διακομματικά προστατεύθηκαν. Όχι, αυτούς που φώναζαν ότι είναι κορόιδα όσοι πληρώνουν τα δάνεια τους. Να τολμήσουμε και να πάρουμε ευθύνες! Να δείξουμε αλληλεγγύη, αλλά να δείξουμε και πυγμή. Αλληλεγγύη όμως δεν είναι η ισότητα προς τα κάτω, που προωθεί η κυβέρνηση, το υπουργείο Οικονομικών,το υπουργείο Παιδείας. Αυτός ο εξισωτισμός τροφοδοτεί έναν φαύλο κύκλο. Προχωράμε θα σου πει η κυβέρνηση: «Έστω και αργά προχωράμε». Όμως αν προχωράς όταν οι άλλοι τρέχουν τότε δεν προχωράς, μένεις πίσω. Και αυτό συμβαίνει στη χώρα μας τα τελευταία πολλά χρόνια. Αυτές τις μέρες στη Γερμανία η βιομηχανία μετάλλου και η βιομηχανία ενέργειας σε συνεργασία με τα συνδικάτα, αποφάσισε αυξήσεις 4.3%, παράλληλα με το δικαίωμα του εργαζόμενου- προσέξτε- να μειώσει το ωράριο του μέχρι 28 ώρες την εβδομάδα. Στη συντηρητική Γερμανία λοιπόν οι πολίτες αποκτούν τον έλεγχο της ιδιωτικής τους ζωής, στην Ελλάδα οι Υπουργοί υπόσχονται, ότι μόλις εκλείψουν οι μνημονιακές υποχρεώσεις θα γυρίσουμε στο παρελθόν. Η Ευρώπη έζησε μια οικονομική άνοιξη. Μηδενικά επιτόκια, ρευστότητα, φθηνό πετρέλαιο.
Εμείς αντίστοιχα κάπιταλ κοντρόλ, υπερφορολόγηση. Χάσαμε και την ποσοτική χαλάρωση, που θα έφερνε χρήμα στην αγορά. Όσοι δρουν στον Πολιτισμό, τον Τουρισμό, τη Γεωργία-τα μεγάλα μας χαρτιά- δεν βρίσκουν στήριξη.
Οι νέες τεχνολογίες και η καινοτομία θα μπορούσαν να είναι ο πολλαπλασιαστής, που έχουμε ανάγκη, αλλά εμείς είμαστε ουραγοί στην ψηφιακή επανάσταση.
Πρέπει να αντιμετωπίσουμε δύο δομικά προβλήματα της χώρας, τη δημόσια διοίκηση και την παιδεία. Εκεί που η οπισθοδρόμηση συνεχίζεται. Και εδώ χρειάζεται η μεγάλη συμμαχία. Η συνομωσία των λογικών. Αυτών που σκέφτονται, προσπαθούν, βελτιώνουν. Η πρόταση μας προς την κοινωνία, αλλά και το Κίνημα Αλλαγής, είναι πλήρης.
Αν δεν γκρεμίσουμε, αυτά τα δύο κάστρα της οπισθοδρόμησης, δεν θα έρθουν πίσω οι πεντακόσιες χιλιάδες που έχουν φύγει στο εξωτερικό. Τα ρολά θα παραμένουν κατεβασμένα και οι νέοι άνεργοι θα παραμείνουν άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι της μαύρης εργασίας. Με τις δεξιότητες τους μέρα με την ημέρα να αχρηστεύονται.
Οι καιροί απαιτούν λοιπόν τόλμη και ευθύνη!
Όχι μόνο από εμένα, όχι μόνο από λίγους, αλλά από όλους μας. Και αυτό είναι που πρέπει να γνωρίζουν οι ζωντανές παραγωγικές δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας. Αν η τόλμη και ευθύνη δεν γίνει το νέο αίτημα, ο ανορθολογισμός και η στασιμότητα θα γεννά κάθε μέρα και νέα αδιέξοδα.
Και πόσα να κρύψει αυτό το έρμο το χαλί. Πρέπει να πάψουμε να είμαστε η χώρα που την καθοδηγούν συντεχνίες και συμφέροντα. Πρέπει να πάψουμε να είμαστε η χώρα που επιβραβεύει την απάτη. Να πάψουμε να είμαστε η χώρα που λέει ψέματα στον εαυτό της. Πρέπει να γίνουμε η χώρα της τόλμης και της ευθύνης.
Δεν αφορά το Μαξίμου, δεν αφορά τη Βουλή, δεν αφορά τα υπουργεία και τα κόμματα, δεν αφορά τους γραφειοκράτες και τη δικαιοσύνη. Αφορά τη ζωή μας. Και αυτή τη μάχη για τόλμη κι ευθύνη το ποτάμι, δυνατό, θα συνεχίσει να τη δίνει. Στη Βουλή, στο Κίνημα Αλλαγής, στην κοινωνία, στην οικονομία, στην παιδεία, στον πολιτισμό.
Γνωρίζουμε- και το έχουμε ζήσει, ότι όταν φτάσει η στιγμή των αποφάσεων, η στιγμή των προτάσεων, η στιγμή των λύσεων, πολλοί κάνουν πίσω. Εμείς όμως, το καθαρό Ποτάμι θα επιμείνουμε.
Οι καιροί απαιτούν τόλμη και ευθύνη.
Σας ευχαριστώ!
Δείτε το βίντεο της ομιλίας του Σταύρου:
Δείτε φωτογραφίες από την εκδήλωση:
Φωτογραφίες: Θοδωρής Μανωλόπουλος
Φωτογραφίες: Αφροδίτη Χουλάκη