Όταν τον ρώτησα μου είπε: «Αν όχι έμεις, κάποιοι σαν κι εμάς, ναι, θα την αλλάξουν»
Μετά από καιρό προμηνύεται στον προοδευτικό χώρο μια δημοκρατική και όμορφη διαδικασία.
Μια διαδικασία που φιλοδοξεί στο τέλος της να οικοδομήσει κάτι καινούριο. Έναν φορέα που εκκινώντας από τις αρχές της Ανοικτής και Προοδευτικής Κοινωνίας, θα αγκαλιάσει όσους τις ασπάζονται. Από τις παρυφές της ανανεωτικής αριστεράς μέχρι το φιλελεύθερο κέντρο.
Αναγκαία συνθήκη για αυτή την εκκίνηση είναι η επικαιροποίηση των αιτημάτων του χώρου μας, του χώρου εκείνου που κυοφόρησε τις ιδέες της Προόδου, της Δημοκρατίας και των Δικαιωμάτων. Γιατί αυτό το «καινούριο» δεν θα σταθεί στα πόδια του αν δεν έχει ανθρώπους ικανούς να κουβαλήσουν τα νέα αιτήματα των καιρών μας και με τη φλόγα τους να ταξιδέψουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Αυτό το «καινούριο» δε θα μπορέσει -στην ουσία του- να φτάσει πουθενά αν συντριβεί στον τοίχο της προσηλωμένης εσωστρέφειας και της συστημικής προγονολατρίας. Αυτό το «καινούριο», δυστυχώς, δεν είναι καταδισμένο ανευ ετέρου να πετύχει.
Ο νέος φορέας χρειάζεται πρωτίστως εκείνη τη «μαγιά» που έφερε στην Ελλάδα ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ. Τη μαγιά της πολιτικής του εθελοντισμού. Τη μαγιά του κινήματος που συσπείρωσε δημιουργικές δυνάμεις από κάθε μετερίζι της κοινωνίας. Τη μαγιά του κινήματος που μίλησε με τόλμη και χωρίς αστερίσκους για μια άλλη Παιδεία, μια άλλη Δικαιοσύνη, ένα άλλο Δημόσιο.
Για αυτούς του λόγους σε αυτή τη διαδικασία επέλεξα να συμμετέχω και να στηρίξω τον άνθρωπο που έριξε τα θεμέλια του χώρου που με ενέπνευσε. Τον άνθρωπο που επέδειξε παραδειγματική συνέπεια απέναντι στους θεσμούς που του όρισαν οι πολίτες να εκπροσωπεί. Τον άνθρωπο που στο απόγειο της καριέρας του, τα παράτησε όλα και μπήκε στην πολιτική γιατί… θέλησε να προσφέρει.
Τον Σταύρο Θεοδωράκη.
Γιατί όταν κάποτε ρώτησα τον Σταύρο αν θα αλλάξουμε εμείς την Ελλάδα, είπε: «Αν όχι εμείς, κάποιοι σαν κι εμάς, ναι, θα την αλλάξουν»
Καλή και αγαθή διαδικασία σε όλους. Μακάρι το τέλος να μας βρει ενωμένους για ένα και μοναδικό σκοπό.
Να παραταχθούμε με γνώση, πάθος και φιλοδοξία απέναντι στους συντηρητικούς οραματιστές μιας κλειστής και περιχαρακωμένης Ελλάδας.
*Ο Πέτρος Τερζής είναι δικηγόρος
Πηγή: thecaller.gr